Titanik’in kaptanının bilinmeyen kahramanlık hikayesi

New York ve Londra’da Titanik felaketine ait resmi soruşturmalar sürerken, hayatta kalanlar da kaptanın ‘onursuz’ davranışlarına dair dedikodular duyduklarını sav ettiler. Bunlar ortasında, kaynağı kuşkulu olan Kaptan Smith’in içki alışkanlıkları, Titanik’in çok suratı ve buzdağı ihtarlarının göz arkası edilmesi üzere söylentiler de vardı.

O devrin denizcileri için gemiyle birlikte batmak bir onur sorunuydu. Pekala Beyaz Yıldız Çizgisi’nin saygın komodoru ve dünyanın en çok kazanan kaptanı olan 62 yaşında olan Smith gerçekte nasıl öldü?

Dan E. Parkes, ‘Titanik Mirası: Kaptan, Kızı ve Casus’ isimli kitabında bu soruya kesin bir karşılık verdiğini öne sürüyor. Müellif Dan E. Parkes, Smith’in kendi canına kıymadığını, bunun yerine öteki 1495 yolcuyla bir arada buzlu sularda boğularak ya da donarak öldüğünü yazıyor.

Smith’in vefatı görgü şahitlerinin tabirleriyle çelişiyordu. Kimileri kendi kendini vurduğunu anlatırken, kimileriyse kaptanın dalgaların ortasında kaybolduğunu görmüştü.

Dönemin gazeteleri kaptanın batan gemide intihar ettiğini yazmıştı.

Trajedinin yaşandığı devirde, sinemada Bernard Hill tarafından canlandırılan Kaptan Smith’in boğulmadığı, kendini vurduğu istikametinde söylentiler dolaşıyordu.

Parkes, “Titanik Mirası: Kaptan, Kızı ve Casus” isimli kitabında Smith’in prestijine sürülen lekelerin haksız olduğunu öne sürüyor.

Parkes, absürt öykülerin ne kadar yayıldığına dair bir örnek olarak, batmadan üç ay sonra Baltimore’lu bir adamın Smith’in hayatta kaldığını ve Maryland’de kılık değiştirerek yaşadığını argüman ettiğini anlatıyor.

‘ÇOK SÜRATLİ SÜRÜYORDU’ İDDİASI

Parkes ayrıyeten Smith’in Titanik’i birinci seferinde çok süratli sürdüğüne ve ihtarları dikkate almadığına dair hiçbir delil bulamadı. Smith’in içki içtiği ve gemi batarken sersemlemiş bir halde olduğu tarafındaki haberleri de çürütüyor.

Parkes’ın yeni kitabı, Titanik felaketinden kurtulanların görgü tanıklıklarını ayrıntılandırarak, bahtsız kaptanın son anları olduğuna inandığı olayları ortaya koyuyor.

Ancak Parkes, vaktinin büyük bir kısmını intihar söylentilerine ayırıyor ve 1931’de ölen dul eşi Eleanor ve 75 yaşında 1973’te ölen tek çocuğu Mel’i derinden etkileyen bu karakter suikastı olarak gördüğü durumu sona erdiriyor.

Parkes, “Bir subayın ateş ettiğini ve intihar ettiğini bildiren birçok görgü şahidi sözü olmasına karşın,” bu kişinin isimsiz olduğunu ve bu nedenle bahtsız denizci olma ihtimalinin düşük olduğunu savunuyor. Bunun yerine Parkes, travma geçirmiş yolcuların, muhtemelen panikleyen kalabalığı denetim etmek için ateşlenen silah seslerini duyduklarını ve delil olmaksızın bunun Smith’in intiharı olduğunu söylediklerini öne sürüyor.

Parkes, olayların gidişatına öfkelenen ve şaşkınlık içindeki yolcular, suçlayacak birini arıyorlardı ve kaptanı gaye aldılar.

‘O BİR KAHRAMAN OLARAK ÖLDÜ’

İntihar öyküsünün bilakis, 27 yaşındaki bankacı ve birinci sınıf yolcu Robert Williams Daniel, Titanik okyanusa batarken “Kaptan Smith’i köprüde gördüğünü” anlattı. O devirde New York Herald’a güverteden atladıktan sonra suyun yavaş yavaş kaptanın ayaklarından beline kadar yükseldiğini ve sonunda onu yuttuğunu gördüğünü tabir etti.

Daniel, “O bir kahraman olarak öldü,” dedi. Smith, birtakım kurtulanlar tarafından gemisiyle birlikte battığı ve hatta donan okyanus sularına yenik düşmeden evvel bir bebeği kurtarmaya çalıştığı kıssasıyla kahraman ilan edildi.

33 yaşındaki birinci sınıf salon vazifelisi Frederick Dent Ray, ABD soruşturmasında Smith’in özel uşağı Arthur Paintin’in “en son köprüde, kaptanın yanında dururken görüldüğünü” kaydetti. Connecticut’lı milyoner Frederick Hoyt, odasına gittiğini, hantal giysilerin hayatta kalma talihini artıracağına inanarak dış giysilerini çıkardığını ve güverteye dönerken Smith’e çarptığını anlattı. Hoyt, soğuğa karşı kendilerini güçlendirmek için Smith ile sert bir içki paylaştıklarını ve akabinde atladığını söyledi.

‘KAPTANI, KÖPRÜDE, AYAKTA GÖRDÜM’

31 yaşındaki aşçı Isaac Maynard ise New York’ta, kendisi denize düşerken “kaptanı köprüde ayakta gördüğünü” söyledi.

Maynard bir bota tutunduğunu belirterek şunları anlattı:

“Kaptan Smith’in köprüden denize düştüğünü gördüm ve sonra onu suda yüzerken gördüm. Hala büsbütün giyinikti, başında kepi vardı.”

“Salına tutunan adamlardan biri elini uzatarak onu kurtarmaya çalıştı ancak o müsaade vermedi ve ‘Kendinize dikkat edin çocuklar’ diye bağırdı. O sırada onu göremediğim için kaptana ne olduğunu bilmiyorum fakat sanırım battı.”

Parkes, Smith’in kendini vurduğunu argüman eden birkaç kurtulanın emniyetli olmadığını, zira onların son batmadan çok evvel denize açılan cankurtaran sandallarında bulunduklarını kaydediyor.

Parkes, Smith’in kahramanlığında daha da ileri giderek, suda tuttuğu bir bebekle bir cankurtaran botuna gerçek yüzdüğünü, çocuğu bota verdiğini lakin kendisinin binmeyi reddettiğini sav eden öteki kurtulanlara da atıfta bulunuyor.

‘BİR ÇOCUĞA TUTUNDU’ İDDİASI

İtfaiyeci Frederick Harris ise İngiliz gazetesi The Western Daily Mercury’ye “kaptanın suya atladığını ve bir çocuğa tutunduğunu, onu çok az sayıdaki saldan birine yerleştirdiğini gördüğünü” söyledi. Harris, kaptanı daha sonra görmediğini de ekledi.

Zengin yolcuları dolandırmak emeliyle geçersiz bir isimle gemiye binen kumarbaz ve dolandırıcı George Brereton, Brooklyn Daily Eagle’a Smith’in su yüzeyine çıktığını, akabinde batan Titanik’e hakikat yüzdüğünü, onunla birlikte batmaya kararlı olduğunu söyledi.

Brereton, “On beş metre ötede, çabalayan denizcinin dikkatini çeken bir bebeğin cesedi vardı,” dedi. “Çocuğu yakaladı ve sağ koluyla bir cankurtaran botuna yanlışsız yüzdü. Küçük çocuk inançlı bir biçimde bota yerleştirildi ve kaptan batan Titanik’e yanlışsız gayretine devam etti.”

Parkes, bu kahramanca davranışların, seçkin gezginler ortasında o kadar aranan ve “Milyonerlerin Kaptanı” lakabını kazanan bir adam için büsbütün iddia edilebilir olduğunu savunuyor.

Smith kendi bahtını ürkütücü bir biçimde evvelce sezmişti.

Eşinin birinci subay William Murdoch olduğu Ada Murdoch, Titanik’in denize elverişliliğinden endişelenerek Kaptan Smith’i bu türlü bir geminin batışını anlatan bir romandaki “kehanet” konusunda uyarmıştı.

Chicago Tribune’e nazaran Smith’in karşılığı “Dünyanın en büyük yolcu gemisi batarsa, ben de onunla birlikte giderim.” olmuştu.