Sırrı Sakık’tan komisyona başvuru
DEM Parti Ağrı Milletvekili Sırrı Sakık, Türkiye Büyük Millet Meclisi Ulusal Dayanışma, Kardeşlik ve Demokrasi Komisyonu’na yazılı bir müracaat yaptı. 2 Ekim 2025 tarihli dilekçesinde Sakık, komitenin çalışmalarında dikkatini çeken en değerli konunun, Kürt problemini şahsen yaşamış, acılarına tanıklık etmiş ve barış teşebbüslerinde yer almış tecrübeli şahısların sayısının sonlu olması olduğunu belirtti.
Sakık, tanıklık ve deneyimlerini kurulla paylaşmayı bir sorumluluk olarak gördüğünü vurgulayarak, “Sesi duyulmayan insanların sesini sizlere ulaştırmayı bir misyon addediyorum” sözlerini kullandı. Komite çalışmalarına katkı sunmak için huzurda bulunmayı istediğini kaydeden Sakık, mevzuyla ilgili detaylı münasebetlerini de dilekçesine ekledi.
Dilekçenin altında Sakık’ın imzası yer alırken, yazının ekinde bir sayfalık münasebet evrakının bulunduğu belirtildi.
Sırrı Sakık dilekçesinde şunları kaydetti:
Ben Sırrı Sakık, taşıdığım bütün unvanlardan temsil ettiğim siyasi makamlardan bağımsız olarak 41 yıllık bu savaşın mağduru bir Kürt olarak sesleniyorum. Benim öyküm bu topraklarda Kürt meselesinin yakıcılığının yansıdığı milyonlarca öyküden yalnızca biridir. Gözümü açtığım andan itibaren Kürt probleminin içinde oldum. Ne kenarındaydım ne uzağında… Bu öykünün şahidi, mağduru, öznesiyim.
Son yarım asırdır süren bu savaşta kız kardeşimi, erkek kardeşimi, abimi, yeğenlerimi, kuzenlerimi, dostlarımı, yoldaşlarımı yitirdim. Köyüm yakıldı, meskenim yakıldı. Devletin karanlık eli JİTEM, köyümün ortasında akrabalarımı –baba, 2 oğlu ve kızı ile araçlarının şoförü– birbirine bağlayıp ateşe verdi. Ağar’ın yönettiği çeteler iş yerlerimizi, otelimizi, varımızı yoğumuzu bombaladı. Vartinis’te askerlerimizin yaktığı konutta 7 çocukla anne babanın yanmış vücutlarını kendi ellerimle topladım. Bu ülkeyi kaplayan gökyüzü altında şahidi ya da kurbanı olmadığımız acı neredeyse kalmadı. Sonsuz bir acıya, tarifsiz bir ıstıraba tanıklık ettim.
Vedat Aydın’ın cenazesinde onlarca yoldaşımı yanı başımda yitirdim, birebir kurşunlarla yaralandım. Barış için yürüdüğüm yolda, kendi cumhurbaşkanını dahi öldürebilen devlet içi çetelerin karanlığına şahit oldum. 1991 yılında HEP’ten bugüne, Kürt Siyasal Hareketinin bütün gayret alanlarında ve partileşme süreçlerinde birçok arkadaşım, yoldaşımla birlikte yer aldım. Doksanların karanlığında dokunulmazlıklarımız kaldırıldı, Meclis’ten alınıp zindanlara atıldık, idamla yargılandık. 1993’te Sam’da ateşkes ve barış müzakere heyetinin içinde bulundum. 1999’da yaşanan ateşkes ve müzakere süreçlerinin içindeydim. 2006–2007 yıllarında periyodun MİT Müsteşarı Sayın Emre Taner ile yürütülen görüşmelerde Sayın Ahmet Türk, Aysel Tuğluk ve Sabri Ok ile birlikte bulundum. 2009 Habur görüşmelerini de kapsayan müzakerelerde arkadaşlarımla bir arada yer aldık. Halkın iradesiyle iki kere seçildiğim Ağrı belediye başkanlığı kayyum eliyle gasp edildi.
Bu anlattıklarımın hepsi tıpkı vakitte devletin arşivlerinde de mevcuttur. Bütün bu yaşanmışlıklarla birlikte, biriktirdiğimiz deneyimin, taşıdığımız hafızanın bu ülkenin barış gayretine ışık tutacağına inandım. Mecliste kurulan kurulun, Leyla Zana, Ahmet Türk, Akın Birdal, Selim Sadak, Hatip Dicle üzere bu sorunun şahitlerini ve taşıyıcılarını dinleyeceğini düşündüm. Fakat bu olmadı. O denli anlaşılıyor ki bu durum partimizin de gözünden kaçmış. Binbir acı ve emekle oluşmuş deneyim komiteye taşınmadı. Bugün prestijiyle bir dilekçe ile komiteye başvurdum.
Çünkü biliyorum: Bu sorun, kağıt üzerinde laf kalabalığıyla değil, hakikatin çıplak sesiyle çözülebilir. Gerçek barış, yalnızca masalarda değil, hayatın en derin yerinden konuşanların kelamıyla mümkün olur.
Bu nedenle çağrım nettir:
Şayet bu ülke hakikatle yüzleşecekse, bizleri –bu savaşın yükünü omuzlarında taşımış olanları– dinlemek zorundadır.
Biz sustukça bu ülke eksik kalır. Biz konuştukça hakikat tamamlanır.
Ve biz konuşacağız. Zira bu topraklara barış, lakin hakikat ve yüzleşmeyle gelecek.”
