Sabah yazarı Hilal Kaplan: Esra Erol ve Müge Anlı kadınların sesi
Sabah müellifi Hilal Kaplan bugün yazdığı yazıda RTÜK tarafından soruşturma başlatılan Esra Erol’a ve Müge Anlı’ya dayanak verdi.
Kaplan yazdığı yazıda Anlı ve Erol’un programları ile ilgili, “Bu programlar yüzümüzü çevirmek istediğimiz gerçeklere kamera tutarak onları göstermekle yetinmiyor. Üçüncü sayfada “kurban” olarak görüp geçeceğiniz beşerler, bu programlar sayesinde maddi manevi ve hukuksal dayanağa kavuşup hem zalimlerini bir daha ayağa kalkamayacak halde rezil ediyor hem de onlardan yasal yollardan haklarını tazmin edebiliyor” tabirlerini kullandı.
“HALK MAHKEMESİNE DÖNÜŞTÜ”
Kaplan yazdığı yazıda Esra Erol’un programının bir halk mahkemesine dönüştüğünü vurguluyarak, “Zihinsel engelli kızına en büyük ihaneti yapan anneye, programda bu türlü sesleniyordu Esra Erol. Adeta bir halk mahkemesine dönüşen formatta, şimdiye dek daima olduğu üzere yaptığı yanına kâr kalacak olan anne, hayatının geri döndürülemez biçimde değiştiğini tahminen de o anda anladı” dedi. Hilal Kaplan ayrıyeten programdaki olayı, “Programı ihbar kabul eden Develi Cumhuriyet Başsavcılığı harekete geçti. Eyüpsultan Aile İçi Ofis Amirliği’ne kanalın sağladığı hukuk takviyesiyle başvuruldu. Zalim annenin vasilik hakları anında iptal edildi. Kızını öldürmekle tehdit eden anne canlı yayında gözaltına alındı. İhanete uğrayan babaya en yüksek tazminatı alarak boşanmasını sağlayacak avukat desteği veriliyor. Böylelikle hem mağdurlar kendini güçlendirmiş oluyor hem de ilgili yapılar harekete geçmek için bir an evvel inisiyatif alıyor” halinde yorumladı.
Yazının geri kalanı ise şöyle;
“Evet, vakit zaman ekranlar çizgiyi aşıyor. Özel hayatın teşhiri, gözyaşının reytinge tahvil edilmesi, dramatize edilmiş anlatılar… Bunların hepsi başka ayrı tenkide açık. Bu noktalarda RTÜK kontrolüne eminim kimsenin de itirazı olamaz.
Ancak şu da bir gerçek ki bugüne dek yüzlerce kayıp çocuk, eş, anne ya da baba bu program sayesinde bulundu. Kolluk kuvvetlerinin yoğunluktan dolayı vaktinde ulaşamayacağı hayatlara, müdahale edemeyeceği durumlara kameralar ve halk takviyesiyle ulaşıldı. Reyting tasasıyla karışık da olsa, mezkûr stüdyolar vakit zaman bir “toplumsal yardım ağı”na da dönüşüyor.
Kadınlar içinse bu program değişik bir mana taşıyor. Türkiye’de her bayan, adalet sistemine eşit erişim sağlayamıyor. Maddi imkânsızlıklar, kaygılar, toplumsal baskılar nedeniyle sesini çıkaramayan bayanlar için bu programlar bir cins “mikro kamu alanı”na dönüşüyor.
Belki çoğunuz hatırlamaz lakin aile içi şiddet yargılamalarında, erkeğe “iyi hâl indirimi”nin kaldırılmasında en büyük farkındalığı ve kamuoyu baskısını oluşturanların başında Müge Anlı ve Esra Erol gelmişti.
“AİLENİN İSMİ YOK” kitabımda şöyle yazmıştım:
“Bu programlar toplumdaki yozlaşmaya ayna tutuyorlar ve çoğunlukla yansılarımız programın kendisine yöneltilse de aslında toplumdaki dalganın ne kadar yozlaşmış olduğuna öfkeleniyoruz. İkincisi, bu çeşit programlarda cürüm, sapkınlık, ahlaksızlık mütemadiyen yeriliyor. Anlı gibiler tabir yerindeyse ‘toplumun süperego’su fonksiyonu görerek normu, olması gerekeni hatırlatıyor ve ahlaksız olanı dışlıyor. Üçüncüsü, maalesef kurgu ismi altında din, aile ve gelenek kurumlarına savaş açmış, gayrimeşruyu makbul gösteren, ismine aşk yahut kendini olumlama diyerek sapkınlığı romantikleştiren o kadar çok dizi ve sinema varken, bu programlara öfke kusmak güya ikincilere yöneltilmesi gereken dikkati perdeliyor.”
Bugün perde vazifesi gören kimler; dikkat ediyor musunuz?”
