Özcan Deniz’in ailesinde ipler koptu: 40 yıla 40 story

Son periyotta ailesi ile yaşadığı tansiyon nedeniyle magazin gündeminden düşmeyen oyuncu Özcan Deniz, ağabeyi Ercan Deniz ve annesi Kadriye Deniz hakkında toplumsal medyadan paylaşımlarda bulundu. Özcan Deniz’in “Benden çalınan 40 yılın hatırına 40 paylaşım yapacağım” diyerek ailesiyle yaşadıklarını ve niyetlerini şu sözlerle tabir etti;

“Şimdi sizlere, benden çalınan 40 yılımın hatırına 40 paylaşım yapacağım. Biraz uzun olacak. Aslında kısa bile, lakin burası için uzun sayılacak. Şimdiden yeterli okumalar. Sevgili anneciğim! Yaptığınız sayısız berbatlığa göğüs gerdim ve de gereceğim. Yolum sizin yolunuz değil. Sizler, sizi cennete taşıyan gemiyi korsanlar üzere ele geçirip dümeni cehenneme kırdınız ve ben, müdafaam gereken evladımı alıp, benim inşa ettiğim ve suya indirdiğim o gemiden ayrıldım

“TRAJİK VE UTANÇ VERİCİ”

“Ekranlara çıkıp, gazetelere konuşarak aslında benim yapamayacağım, yapmayacağım, kıyamayacağım bir şey yaptınız; kendinizi anlattınız. Cehaletinizi, kötücüllüğünüzü ikrar ettiniz. Ben sizi kimseye bu türlü anlatamazdım! Aslında neyin içinde olduğumu, benden neleri çaldığınızı, benim kalbinizde hiçbir yerimin olmadığını, beni yalnızca “imkân” olarak gördüğünüzü, sizin için bir evlat ya da kardeş değil de hayatına, emeğine, her şeyine ipotek koyduğunuz bir köle olarak gördüğünüzü, parmak sallaya sallaya anlattınız. Beni üzen, bana yaptıklarınızdan çok, kendinize reva gördüğünüz bu durumun çok trajik ve utanç verici olmasıdır.

“SARAYLAR ARMAĞAN ETSEM TATMİN OLMAYACAK BİR HALDESİNİZ”

“Hepinizi o aç kalktığınız sofralardan taşıyıp, o günleri unutturacak bir hayat armağan eden (Allah’ın izniyle) bana saldırıyorsunuz. Saraylar armağan etsem tatmin olmayacak bir haldesiniz. Husus Samar değil anneciğim; bahis ihanet, geriden vurma, nankörlük, saygısızlık, arsızlık, hayasızlık, doyumsuzluk, şükürsüzlük, müsriflik, inanarak söylediğiniz palavralar ve attığınız iftiralar, gaddarlık, amasız fakatsız kötülük, bir türlü atılamayan cehalet ve bunun verdiği cüret. Husus asla Samar değil; Samar, sizin bu üsttekileri kabul etmediğiniz için sarıldığınız bir mazeret.

“BU SİZİN UTANCINIZ”

“Siz, evladıma bile düşmansınız ki hepinizin evlatlarında emeğim var. Lakin benim oğlum bugün ne babaanne biliyor ne de amca. Bu sizin utancınız. Onları sizin şerrinizden koruyor olmama bile, katran katran nefretle karşılık veriyorsunuz.

“İFTİRA ATARAK BANA UZAKLAŞTIRMA KARARI ALDIRDIN”

“Annenle görüş” diyorlar. Görüşürsem iftiraya uğrayacağımı bilmiyorlar. En son Berat gecesi elini öpmeye geldiğimde, benden ayrıldıktan sonra arkamdan Ercan geldi sana. Birlikte karakola gidip o gece hiç yaşanmamış bir olaya dair iftira atarak bana uzaklaştırma kararı aldırdın. Tıpkı gece Ercan’ın konutuna geçip gece yarısı magazincileri çağırıp (daha doğrusu evvelce organize edip) pijamalarla sakil bir halde karşısına oturup, Ercan’ın direktifleriyle çocuğumu benden koparacak utanç verici konuşmalar yaptın. Seninle görüşmek demek, yeni iftiralara ve tuzaklara düşmek demek; bilmiyorlar.

“ANNENİ ORTADA BIRAKMA DİYORLAR”

“Anneni ortada bırakma” diyorlar. Ortada olmadığını, şu an maliyetini bana ödettiğiniz uydurma bir ‘mağduriyet’ tiyatrosu oynadığınızı, full sıhhat sigortanızın olduğunu, kira ve yan masraflarla birlikte aylık gelirinizin 100-150 bin TL olduğunu, benim yanımdayken aylığınızın 300 bin TL’yi aştığını, 40 yıldır elini sıcak sudan soğuk suya sokturmadığımı, asıl sıkıntınızın Ercan’ın kaybettiği ‘sahte krallık’ olduğunu bilmiyorlar.

“ALLAH’TAN FEYZA GERÇEKLERİ GÖRÜYOR”

“Annene vicdanlı ol’ diyorlar. Benim vicdanımın kurbanı olduğumu, aslında sizlerin vicdan mahrumu olduğunuzu bilmiyorlar. O gece Ercan’ın konutunda çıktığın programdan bugüne kadar olanları sırayla izleyenler, aslında uğraşın ne olduğunu görür. Samar’a attığın iftiralarla oğlumun annesini harekete geçirip evladımı benden koparmaya çalışıyorsunuz. Allah’tan Feyza gerçekleri görüyor ve oğlumun yanımda nasıl memnun, nasıl inanç içinde olduğunu biliyor. Ercan’la asıl gayretimin, oğlumun geleceğinden çalınmış haklarını kurtarmak olduğunu da biliyor.

“SİZ YUVAMI DAĞITMAK İSTEDİNİZ”

“Ben hepinizin yuvasını yaparken siz yuvamı dağıtmak istediniz. Çocukluğumu ve gençliğimi çaldınız, artık de hayatımın son evresine göz diktiniz. İşin trajik tarafı; siz kronik mutsuzluk, tatminsizlik ve entrika ile kendi hayatınızı da yok ettiniz. Ortadaki fark; bunu ben yapmadım, siz yaptınız. Ben yalnızca köle üzere size yetmeye çalıştım. “Mutluyum” diyorum, “Hayır, biz mutsuzuz” deyip ailemi dağıtmamı isteyecek kadar da şuursuzlaştınız. Zira tek başına bir Özcan çok daha verimliydi. Artık nereden çıktı bu velet, değil mi?

“ESKORTUN MESKENİNDE KALIYORDU PAŞAM”

“Hiç yaşanmamış geçmiş öyküler uyduruyorsunuz zihninizde ve bunu pazarlıyorsunuz. Yok, İstanbul’a birinci Ercan Bey’le birlikte sırtımızda sünger, yastık, yorganla otogardan gelmişiz. Bak bak bak… Doğal yanımızda Zeki Alasya, Metin Akpınar, Kemal Sunal, Halit Akçatepe de vardı. Onlar köyde altın mı ne bulmuşlardı. İstanbul’da bir kuyumcu akrabalarını aramak için bizden ayrıldılar, bir daha da görmedik onları. Tövbe tövbe.. Ben İstanbul’da, Almanya’da o çocuk yaşta çaba ediyorken, hiçbiriniz ne yiyip ne içtiğimi sormuyorken, o oğlun Aydın’da, bütün Aydın’ın gözbebeği bir eskortun meskeninde kalıyordu paşam. Torbacısını değiştir bence. e hiçbirinizin umurunda değildim o çocuk halimle. Artık ekranlardan inmiyorsunuz, o da başka bir hayat dersi. Değişen hiçbir şey yok; tekrar umurunuzda değilim. Umurunuzda olan şey, kaybettiğiniz (daha doğrusu yok ettiğiniz) “imkânlar.”

“BENİM VURULMAMA BİLE SEBEP ERCAN’DIR”

“Benim vurulmama bile sebep Ercan’dır ki bunu, anneciğim, sen hepimizden güzel biliyorsun. Onu bile palavrayla dolanla süsleyip anlatıyorsunuz. Ercan Bey ekranlarda diyor ki, “Adamlar benle Özcan’ı karıştırmış da Özcan’ı vurmuşlar.” Allah Allah… Sahnedeki benle seni mi karıştırmışlar! Bak sen… Ercan Bey, yalnızca bunu bana yaşattığın için bile ömür uzunluğu bana borcunu ödeyemezsin. Ölüyordum ben o gece. Mermi, atardamarıma 1 milim kala durmuş. Bacağımdaki hudut paketlerini ve kemiğimi paramparça etmişti. Artık bile fellik fellik tetikçi arıyorsun. Fakat geçen sana yazdığım üzere, Allah’tan tek duam, bu düşmanlığının eline ayağına dolaşması. Ve dolaşıyor.

“ANNECİĞİM, SENİ BİLE DOLANDIRICILIKTAN MAHPUSA ATTIRIYORDU BU ADAM”

“Eşleriyle ve metresleriyle ‘tavukları pişirip, hacıyı da çarşıya gönderip’ zevki sefa sürüyordu. Ben dolabıma en ucuz marketlerden alışveriş yapıyorken sizler en değerlisinden çıkmıyordunuz. Hepinizin kiraları, masrafları eksiksiz karşılanıyorken, benim kiram ödenmiyor ve kapıma elinde silahla konut sahibi dayanıyordu. Bir de o sakat bacakla, Ercan’ın metresine emanet ettiği ve batırdığı Özgün Turizm’in borçlarını ödemek için it üzere çalıştım. Fakat sorsan farklı kıssalar uyduruyorsunuz. Anneciğim, seni bile dolandırıcılıktan mahpusa attırıyordu bu adam!

“GEÇEN SENEYE KADAR ERCAN’DAN HARÇLIK ALIYORDUM”

“Ben geçen seneye kadar Ercan’dan harçlık alıyordum. Ben market kasalarında kredi kartım çalışmadığı için tekraren kalıyorken, Ercan Bey oğluna Ferrari zevkleri tattırıyor, bütün eşlerine benim kartımın ek kartlarını dağıtıyor, hepsini de bana ödetiyordu. (Hani ekranlarda “kredi kartı harcamalarına bakın” diyor ya beyefendi.) Ölüyordum ben o gece. Mermi, atardamarıma 1 milim kala durmuş. Bacağımdaki hudut paketlerini ve kemiğimi paramparça etmişti. Artık bile fellik fellik tetikçi arıyorsun. Lakin geçen sana yazdığım üzere, Allah’tan tek duam bu düşmanlığının eline ayağına dolaşması. Ve dolaşıyor.

“OĞLUNUN METRESLERİNİ KABUL ETMİŞ BİRİSİN”

“Doktora, Ercan Bey’le bir arada gittiğimizde hekimim; “Kalbinde badire var. Senin nabzın 120’yi geçmemesi gerek, o yüzden çok yorma kendini” dediğinde, Ercan oradan çıktığımız gün 3 konser bağladı. Ve o konserlerin parasını da kendin alıp yedin, vermedin. Ve meczup üzere gece gündüz çalışıyordum. (Zamanında “Çok çalışıyor diye” pek acıyor muydunuz? Çok değil, 1 yıl önceydi bunlar.) Sen, o oğlunun metreslerini para karşılığı kabul etmiş birisin. Seni 30 yıl kapıdan kovan onlar, sahip çıkan bendim ve kin kustuğun üç kızındı. Ekranlarda; “Ona yalvarıyorum, yeniden bana para göndermiyor” demişsin. Ben parayı yalvararak değil, tehdit ederek istiyorum. Ki yalvar diyen kim? Annemsin. Haşa… Yalnızca tehdit ve palavrasız, insan üzere isteseniz ve ben de kendimi keriz üzere görmesem, evladın olduğumu hissetsem, üzücü mı?”

“ERCAN BEY’E VE APARTTA BEKLEYEN EŞLERİNE, METRESLERİNE ARMAĞAN ETMEYECEĞİM”

“Hayır! Zira tehdidin işe yaradığını geçmişte çok gördünüz. Şu an yaramıyor olması hepinizi afallattı. O yüzden ekranlarda, “Ben olayların buraya geleceğini bilmiyordum” diyorsun. Sahiden de bilmiyordun. Ya da ne zannediyordunuz, onu da ben bilmiyorum. Zira geçmiş bilgi bu değil. Özcan tehdit edilir ve kursağındaki daha midesine gitmeden alınır! Yani bedelini ödersem Samar en düzgün gelin, oğlum da en düzgün torun olacak! Yarın Ercan’dan gasp ettiklerini almaya çalışmaktan vazgeçip, tekrar bütün karımı önünüze koysam ne büyü kalır ne makus gelin kalır. Ancak hayır, bırakmayacağım. O konutlar benim 40 yıllık emeğimden geri bıraktığınız tek şey. Ve bu kadar berbatlığın sonunda Ercan Bey’e ve apartta bekleyen eşlerine, metreslerine armağan etmeyeceğim. Bu sefer oğlumun riskiyle ne tavuğu pişirecek ne de hacıyı ketenpereye getirecek. Bu tantana bitsin istiyorsanız Ercan Bey evlerimi verecek, ipotekleriyle de borçlarını ödeyecek ve bahis kapanacak. “Kötülüklerinizle nirvanaya ulaştınız. Tarih yazdınız. Gelecekte hakkımda yapılan her belgeselde ben ürettiklerimle, siz de yaptığınız kötülüklerle anılacaksınız. Torunlarınız bile isminizi anmaya utanacak. Bu yaşananların kitaplaştırılması ve “Aile nedir? Nasıl olmamalı?” başlığıyla anlatılması gerek. Beni öldürmeye çalışıp da başaramamış katillerimi de affetmemi beklemesin kimse. Affedersem başaramadıklarını birinci fırsatta tekrarlarlar. Onlardaki kin dağı çatlatır.

“ERCAN ARABAYI UÇURUMDAN AŞAĞIYA ATTI”

“Gelip o villaları yakacağım” demişsin. Yanlışsız, yakarsınız. Siz emeğiniz olmayan her şeyi yakar, yıkar, yok edersiniz. Bir tuğlasında bile emeğiniz yok. Ben Almanya’da, daha 18 yaşımda tuvalet temizleyerek, sahnelere çıkarak birinci sana çamaşır ve bulaşık makinesi ve televizyon aldım. Ercan’a da otomobil aldım. Babamla otomobil yüzünden birbirlerine girdiler ve Ercan arabayı uçurumdan aşağıya attı. Tıpkı artık olduğu üzere kimse emeğime acımadı. Ben neler çekiyorum da size o imkânları sağlıyorum, hiçbir vakit düşünmediniz. Yaktınız, yıktınız. Siz artık bu türlü olmadınız, daima böyleydiniz. Yalnızca artık bıktım. Sanatımla, ürettiklerimle daha verimli olmak istiyorum. Kırk yıllık bu seyahatimde artık ziyan vermenize müsaade etmeyeceğim. Ailemi dağıtmanıza, beni evladımdan koparmanıza, onun geleceğini çalmanıza artık geç de olsa müsaade etmiyorum, etmeyeceğim.

“ÇOCUKLARININ YUVASINI DAĞITMA HOBİNDEN…”

“Aydın’a seni ben göndermedim, Ercan gönderdi. Sen yanımda tek, sana pasaport bile çıkarttım, başına sana tahsis edilmiş bir dünyayı gez bizimle (üçümüz). Çok imkânın içinde yaşıyordun. Seni bir mühlet sonra meskenime sokmasam da bir sokak yakınımda, elim üstünde bir hayat sundum. Meskenime sokmama sebebim de senin, çocuklarının yuvasını dağıtma hobinden ve meskende duyup gördüklerini çarpıtarak, iftiralarla yedi düvelle paylaşman. Tıpkı şu an yaptığınız üzere.

En azından bu mutluluğumu elinizden kurtarmak için bir tedbirdi lakin daima elim üstündeydi. Lakin sen yırttın, attın, full. Bu ortada aslında Ercan Bey’le sıhhat sigortanı yaptırmıştım. Yollarımızın neden ayrıldığını Berat gecesi bana iftira atmadan bir gün evvel seninle paylaşacağım. Sana göstereceğim. Daha yokuşu olmayan bir konut bile bakmıştım sen gerçek niyetini ortaya koymadan evvel.Benim imkânlarımla kurulan oradaki dekorda toplanıp her gece yeni ihanet planları yapıyorsunuz. Ben artık o şer yuvasının finansörü değilim. Verdiğim her kuruş bana zehir olarak geri dönüyor. O her gece toplanıp fitne ürettiğiniz hainlerle memnun ve huzur içinde yaşayın. Birbirinize yetersiniz.

ANNESİNDEN ÖZCAN DENİZ’E REST

Kadriye Deniz, toplumsal medyada bulunduğu paylaşımla oğlu Özcan Deniz’den vazgeçtiğini duyurdu. Kadriye Deniz paylaşımında şu sözleri kullandı:

“Kan bağı, menfaat bağına yenik düştüğünde ‘evlat’ değil, ‘el’ kalır geriye… İhanet edenin ismi can da olsa, gönül defterimde yeri silinir. Ben, evlatlarımı toprağımda büyüttüm. Kimi kök verdi, kimi kökünden söküldü gitti. Çıkar için birleşenler: Özcan, Melek, Sibel, Nurcan… Yolunuz açık olsun, Allah’a havale ettim sizi! Hakkı yenen, zulmedilen Ercan’ım ve Yurda’m, çınar üzere kök salıp büyüsünler. Bizi fakat mevt ayırmalıydı ancak ben vedamı hayattayken yaptım. Bundan bu türlü ne bayrama, ne selâma…”