Müzisyen Burhan Şeşen’den veda: ‘Hoşça kal Volkan’… İlk tanıştıkları yılları, anılarını anlattı
Müzisyen Burhan Şeşen, Birgün gazetesindeki “Hoşça kal Volkan” başlıklı yazısında şunları söyledi:
“Hâlâ inanmakta zorlanıyorum. Edip Akbayram’dan sonra Türkiye çok kıymetli bir insanı, Atatürkçü ve devrimci bir müzisyeni, Karadeniz’in çılgın sesi Volkan Konak’ı da kaybetti. Şimdi Edip ağabeyin şokunu üzerimizden atamamışken Volkan’ın mevti yalnızca müzik etrafını değil tüm Türkiye’yi derinden etkiledi. Hem Volkan’ın vefatı, hem de hak, hukuk, adalet için sokaklara çıkan protestocu üniversitelilerin mahpusta olması bu bayramın tadını tuzunu kaçırdı…”
“Volkan ile tanışmamız 1994 yılına rastlar. Biz “Ankara’dan Abim Geldi” albümünü çıkardığımızda, o da tıpkı imal firmasından “Gelir Misin Benimle” isimli kasetini çıkarmıştı. O yıllarda plak şirketlerinin basın danışmanları tarafından yürütülen tanıtım çalışmalarında birlikte birçok radyo ve televizyon programlarına katılmıştık. Her vakit ateşli ancak saygılı, kelamını esirgemeyen, esprili ve değişik fikirleri olan birisiydi Volkan. Atatürk’e ve Cumhuriyet’e olan sevgisi her şeyin önündeydi. Babasına olan sevgisi de o denli. Çernobil faciasının Karadeniz’deki olumsuz tesirleri yüzünden her bölge insanı üzere Volkan da ailesinden altı kişiyi kansere kurban vermişti. Babasının vefatından sonra ablası Nuran Bahçekapılı’nın kelamlarını yazdığı “Cerrahpaşa” müziği kanser yüzünden hayatını kaybeden tüm Karadenizli vatandaşların yakınlarının sesi, isyanı, öfkesi olmuştu…”
“Volkan çok özel biriydi. Bilhassa sahnede söylediği müzikler, anlattığı fıkralar, kıssalar, okuduğu şiirler onun nasıl biri olduğunu tüm çıplaklığıyla gözler önüne sererdi. O kadar doğaldı ki, güya binlerce kişinin olduğu bir konser salonunda değil de, Trabzon’un bir yaylasında soba başında dinlerdiniz onun anlattıklarını.
Sahnede binlerce bireye müzikler söyleyen, onları anlattıklarıyla kahkahalarla güldüren, eğlendiren Volkan Konak aslında daima niyetli, ülkesinin kaygılarına baş yoran, yobazlığın ve din tacirliğinin karşısında duran, ülkesinin kederlerini kendisine sıkıntı edinen birisiydi. Sonuna kadar devrimci ve Atatürkçüydü. Ve fiyatsız Halk Konserleri’nde de, biletlerin binlerce liraya satıldığı özel gecelerde de bunu haykırarak söylerdi. Onu özel kılan da bu samimiyeti ve içtenliği, dobralığıydı.
Ölümünden sonra, gerici kesim tarafından gerisinden söylenenler, yazılanlar Volkan’ın dertlerinde ve gayretinde ne kadar haklı olduğunu gösteriyor.
Bu toplumsal lince sebep olan da bir konser sırasında söyledikleri…”
“2020 yılındaki bir konserinde söylediklerinin vasiyet olarak sunulması, servis edilmesi ne kadar anlamsız. Sahnede insanların neler yaşadığını bilemezsiniz. Orası başka bir dünyadır. Volkan bir müzik sonrasında çok duygulanıp “Siz sevenlerime vasiyetimdir. Ne olur ben ölünce beni gömmesinler toprağa. Yaksınlar benim tüm vücudumu. Ve bir kutuya koyup Karadeniz’imin üstüne bir helikopterle savursunlar tüm küllerimi. Bilhassa de tüm Trabzon’umun üstüne” dedi diye bunu vasiyet olarak algılamak nasıl da bir aymazlık. Ben bu kelamlardan bir müzisyenin doğduğu yerlere olan hasretini, Trabzon’a olan sevgisini çıkarıyorum. Bundan dinsizlik, ateistlik çıkarmak ne mümkün. Bu söylentileri yayanlar, sevgili Volkan’ı linçlemeye çalışanlar sanatın ve müziğin güzelleştirici, barışçıl taraflarını bilmediklerinden, konsere gitmediklerinden, sahnede olan bitenlerin aslında kurgusal bir yapısı olduğunu anlayamazlar. Volkan en sevdiği yere, babasının yanına gitti. Onu unutmak ne mümkün. Volkan Konak’ın yıllardır taşıdığı demokrasi ve özgürlük bayrağı yere hiç düşmeden bizler tarafından taşınmaya devam edecek… Gözün artta kalmasın Volkan. Hoşça kal…”
