Korkmaz Karaca ezber bozdu: Osmanlı torunu ABD büyükelçisi
Korkmaz Karaca, ABD Başkanı tarafından Türkiye Büyükelçiliği’ne getirilen iş insanı Tom Barrack hakkında bir tahlil kaleme aldı. Karaca, Barrack’ın Osmanlı kökenlerine ve Levant bölgesiyle temaslarına dikkat çekerek, bu kültürel art planın Türkiye-ABD bağlarında yeni bir dinamik yaratma potansiyelini kıymetlendirdi. “Bizden biri” vurgusuyla dikkat çeken yazıda, Barrack’ın diplomaside bir “köprü” fonksiyonu görebileceği görüşüne yer verdi.
İşte Korkmaz Karaca’nın kaleme aldığı o yazı:
Kendime Yazılar:
“Osmanlı’nın Torunu, Amerika’nın Elçisi”
Bugün içimde biraz tarih, biraz diplomasi, biraz da umut var.
Bir görüntü izledim…
Tom Barrack isminde bir adamdan bahsediliyordu. Amerikalı lakin kökleri bizden. Daha doğrusu, bizim geçmişimizden: Osmanlı’dan. Yalnızca biyografisini okumak bile içimde tuhaf bir sıcaklık uyandırdı. Güya, yıllar sonra bir akrabam çıkıp gelmiş gibi…
Kendime diyorum ki:
Bir büyükelçiden fazlası olabilir bu adam.
Tom Barrack, ABD’nin Türkiye Büyükelçiliği misyonuna aday gösterilmiş. Diplomatik geçmişi, iş dünyasındaki muvaffakiyetleri, lisan maharetleri, kültürel derinliği… Bunların hepsi elbette kıymetli. Fakat beni asıl etkileyen şey, onun bu topraklara olan aralığı değil, yakınlığı oldu.
Osmanlı devrinde Levant bölgesinde yaşamış bir aileden geliyor. Arapça, Fransızca, İngilizce konuşabiliyor. Müslüman kültürüne yabancı değil. Ortadoğu’yu, yalnızca harita üzerinden değil; çocukken duyduğu kokularla, seslerle, ezanlarla, kıssalarla biliyor.
Ve ben bu türlü bir adamın Türkiye’ye büyükelçi olarak atanmasının sırf diplomatik bir gelişme değil, tıpkı vakitte bir zihniyet değişimi yaratabileceğine inanıyorum.
Çünkü bu defa karşımıza, bizden biri geliyor.
Elbette, diplomasi soğuktur. Makamlarda beşerler değil, temsil edilen ülkeler vardır. Fakat birtakım elçiler, ülkelerini temsil ederken, karşılarındakini sahiden anlamayı da seçerler.
Tom Barrack’ın bu türlü biri olabileceğine dair içimde güçlü bir his var.
Kendime diyorum ki:
ABD–Türkiye alakaları güç vakitlerden geçti. Hâlâ da geçiyor. Lakin tahminen de bazen, büyük dönüşümler küçük sembollerle başlar. Bir büyükelçiyle. Bir yüz sözüyle.
Bir sözle.
Bu topraklara aşina biriyle yeni bir sayfa açılabilir mi?
Bilmiyorum. Lakin inanmak istiyorum.
Çünkü köken, bazen yalnızca soy değildir.
Bazen karakterdir.
Bazen bellektir.
Bazen de bir halkı, onların yürüdüğü yollardan yürümüş birinin anlamasıdır.
Tom Barrack, yalnızca Amerikan hükümetinin temsilcisi değil tahminen de: Birebir vakitte geçmişimizin sayfalarından gelen bir ses.
Ve şayet ki niyeti samimi, bakışı adil, lisanı açık olursa… Türkiye’ye nitekim dost olabilir.
Bu yüzden, kendime not düşüyorum:
Bazen bir elçi, yalnızca temsil etmez.
Bazen bir elçi, köprü olur.
Geçmişle gelecek ortasında, bizle onlar ortasında, doğu ile batı ortasında.
İşte, Tom Barrack bu köprüyü kurabilir.
Ve biz de onu yıkmadan geçebiliriz tahminen bu kez…”
