Katliamları unuttular: Utanılacak ziyaret… Vatan yahut Euro
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nden (KKTC) Yeni Kıbrıs Partisi, Birleşik Kıbrıs Partisi ve Arif Hasan Tahsin Vakfı’nın oluşturduğu Kıbrıslılar Barış ve Dayanışma Hareketi heyeti, Güney Kıbrıs Rum İdaresi (GKRY) Cumhurbaşkanı Nikos Hristodulidis ile görüşerek Türkiye’yi şikayet etti.
BEŞ UNSURLUK MEKTUP
Milliyet gazetesinden Hilal Öztürk’ün haberine nazaran, terör örgütü EOKA’nın Kıbrıs Türklerine yönelik katliamlarının yıl dönümüne denk gelen görüşmede, “Türkiye, garantörlük sorumluluklarının dışına çıktı, kukla bir rejim kurdu” bildirisi verildi. New York’taki beşli konferans öncesinde yapılan görüşmede, beş unsurluk bir mektup sunuldu.
‘İŞGAL’ DEDİLER
Mektupta KKTC için “ülkemizin işgal altındaki kesimi”, “işgal altındaki kuzey Kıbrıs” tabirleri kullanıldı. Türkiye için de “ayrılıkçı” ve “sömürgeci” denildi.
“ULUSLARARASI CEZA MAHKEMESİ’NE ŞİKAYET ETMENİZİ TALEP EDİYORUZ”
Skandal mektuptaki 5 talep özetle şöyle:
1- Türkiye’nin 1949 Cenevre Sözleşme-leri’ni ihlal ederek Ada’nın kuzeyine sistematik nüfus transferi yapması ve demografik yapıyı değiştirmesi konusunu Avrupa Birliği, Birleşmiş Milletler ve Avrupa Kurulu nezdinde gündeme getirmenizi ve bu durumu Lahey’deki Memleketler arası Ceza Mahkemesi’ne (UCM) şikayet etmenizi talep ediyoruz.
‘SAYIM YAPILSIN’
2- Resmi olarak Birleşmiş Milletler’den, milletlerarası gözlemcilerin kontrolünde, işgal altındaki Kıbrıs’ın kuzeyinde kapsamlı bir nüfus sayımı yapmasını talep etmenizi kıymetle rica ediyoruz. Bu sayım, Kıbrıs Cumhuriyeti vatandaşı olan gerçek Kıbrıslı Türklerin sayısını yanlışsız formda belirlemenin yanı sıra, en değerlisi, yasa dışı yerleşimcilerin sayısı ve kimliklerinin kesin olarak tespit edilmesi emeliyle titizlikle planlanmalı ve uygulanmalıdır. Ayrıyeten, bu türlü bir siyasi ortamda sağlıklı seçimler yapılamaz.
‘BM DENETİMİNDE SEÇİM’
3- Türkiye’nin dayattığı nüfus transferi siyasetinin, Kıbrıslı Türklerin siyasi iradesinin ihlali ve demokrasi ile insan haklarına saygısızlık olduğunu düşünüyoruz. Kıbrıs’ın kuzeyinde, Birleşmiş Milletler’in organize ve denetiminde sağlıklı seçim yapılabilmesi için teşebbüste bulunmanızı talep ederiz.
‘İTİRAZ EDİN’
4- Türkiye’nin ayrılıkçı ve sömürgeci siyasetine hizmet eden ve Kıbrıslı Türklerin siyasi liderliğini etkisizleştiren bu tehlikeli seçim oyununu sona erdirmek için gerekli adımları atmanızı talep ediyoruz. Yasa dışı yerleşimciler seçimlere katılmaya ve Kıbrıslı Türklerin iradesini gasbetmeye devam ettiği sürece, Türkiye’nin işgal altındaki bölgemizde yapılan seçim sonuçlarına itiraz etmemesi kendi çıkarınadır. Kıbrıs Cumhuriyeti’nin egemenliğini korumak ve vatandaşlarının demokratik haklarını garanti altına almak emeliyle bu düzmece seçim sonuçlarına itiraz etmenizi talep ediyoruz.
5- Kıbrıs Cumhuriyeti’ni vatandaşlarını korumak için derhal harekete geçmeye davet ederiz.
KATLİAM AYI
Bu “utanç görüşmesi”nin gerçekleştiği temmuz ayında, tarihte Kıbrıslı Türklere yönelik yapılan katliamlar şöyle:
Sinde Katliamı (12 Temmuz 1958): Rumlar çeşitli iş yerlerinde çalışmak üzere dört araçlık bir konvoyla köylerinden ayrılan İnönülü Türklere, yolu keserek pusu kurdu. Açılan ateşte beş Türk öldü, iki Türk yaralandı.
Atlılar Katliamı (13 Temmuz 1958): Üç Türk hayvanlarını otlatırken Rum askerleri tarafından öldürüldü.
Arnayi Katliamı (13 Temmuz 1958): Hayvanlarını otlatan üç çoban, Rum askerleri tarafından taarruza uğradı. İkisi öldürüldü, biri ağır yaralandı.
Üç Şehitler Katliamı (19 Temmuz 1958): Günümüzde Üç Şehitler olarak bilinen köyde üç çocuk Rum askerleri tarafından vuruldu.
Goşşi Katliamı (19 Temmuz 1958): Goşşi köyüne yakın bir bölgeden su getirmeye giden üç genç Türk, Rumların pusularına düşerek öldü.
Alaminyo Katliamı (20 Temmuz 1974): Yaşları 25-55 ortasında değişen 13 ya da 15 kişi idam edildi.
Limasol Katliamı (23 Temmuz 1974): Limasol yakınlarındaki Türk köyüne yapılan Rum baskınında, 200 şahıstan 36’sı öldürüldü.
“VATAN VEYA EURO”
“Kıbrıs’ta barış gereksinimini açıklarken birebir işi yaptığı Rum devlet memurunun euro üzerinden aldığı maaşla kendi Türk Lirası maaşını kıyaslayanlar görmüştüm geçmişte. Faşizmin Güney’de bu kadar yükseldiği bir periyotta barışın euro üzerinden getireceği maaşa bakarak tavır almak ileride ismi ‘Vatan veyahut euro’ olan eserler yazdırır bize” diyen Özay Şendir’in Milliyet gazetesindeki “Vatan veyahut euro” başlıklı yazısı ise şu halde:
“1989 ilkbaharında dönemin CTP Genel Başkanı Özker Özgür, Lefkoşa’da düzenlenen mitingde konuştu:
‘Nasıl Bulgarlar Türkleri asimile ediyorsa, Türkler de Kıbrıslıları asimile ediyorlar’ dedi.
Bu kelam üzerine Türk Büyükelçiliği Özker Özgür’ün T.C. Pasaportuna el koydu, Türkiye’ye girişinde kent vizesi uygulaması başlattı.
Aynı Özker Özgür, daha sonra Başbakan Yardımcısı oldu, demediğini bırakmadığı Türkiye Cumhuriyeti’yle pek yakın çalıştı.
2025 yılında Türkler Kıbrıslıları asimile ediyor kelamlarının daha ilerisi, bir defa daha, bu sefer Rum Cumhurbaşkanı’na söylendi.
Bu sene bu kelamların söylenebilmesini çok önemsedim.
Sol görünümlü AKEL’in bile EOKA’nın kuruluş yıldönümünü kutladığı, ENOSİS fikrinin sponsoru, insan kaynağı Rum Ortodoks Kilisesi’nin tüm Türkleri adadan kovmaktan bahsettiği bir sene 2025 yılı.
Rum tarafındaki Saray’a koşup, Türkiye’yi şikâyet eden Yeni Kıbrıs Partisi ve içerisinden çıkan Birleşik Kıbrıs Partisi üyeleri çabucak faşist diyeceklerdir bana.
Politik bir tiyatro olan Maraş Emek Tiyatrosu’nda köy köy dolaşıp, oyun oynamış, onların tabiriyle birinci ‘Türkiyeliyim’ ben.
Benden sonra yüzlerce Türkiyeli genç oynadı MET’te.
1989 Lefkoşa Sarayönü açlık grevine katılanlardan birisiyim.
1990 Filistin intifasında Ledra Palace barikatına yüklenenler ortasındaydım.
Bunlar yetmiyorsa arşive bakar, partinin kurucusu Alpay Durduran ile 1990’da yaptığım röportajı bulurlar.
O röportajda Güney’in devrimci görünümlü AKEL’inin ne büyük bir patron olduğunu anlatmıştı Alpay Durduran bana.
Klasik Kıbrıs solu da çok kızmıştı o röportaja.
Nüfus transferi, kukla idare kurmaktan bahsediyorlar ya, Türkiye’ye küfretmenin kolay, AKEL’e, Rum Kesimi’ne laf etmenin sıkıntı olduğu bir yer için komik bir tanımlama bu.
Afrika Gazetesi’nde Türkiye’ye ‘düşman’ muamelesi yapan Şener Levent’in 12 Temmuz 1980’de, Kelam Gazetesi’nde kaleme aldığı yazıda ‘AKEL’i savunmak, Enosis’i savunmak demektir’ diye yazmıştı. Bunları hiç olmamış sayarak ulaşılacak şey barış değil yalnızca esaret olur.
Bu mudur istenen diye sorası geliyor insanın…
Önce gerçekçi olalım, bugün Kıbrıs solunun en fazla hürmet duyduğu eski nesil siyasetçilerin birden fazla Grivas ve EOKA’ya karşı verilen Erenköy Direnişi’ne katılmış isimlerdir. Naci Talat’tan başlayıp, Alpay Durduran’a kadar uzar bu liste.
O gün EOKA vardı bugün ELAM ve öbür Rum faşistler var. Kilise tıpkı hatta daha radikal hale gelmiş bir Kilise.
Birçok muhalif siyasetçi, şiirlerini çok sevdiğim şair arkadaşlarım dahil, uzun vakittir Kıbrıslılığı savunuyorlar.
Kültür olarak savunulmasında bir keder yok lakin gerçekçi olmak lazım Kıbrıslı diye bir millet de yok.
Benim sözümün ehemmiyeti yok, 1943’te AKEL Genel Sekreteri Servas, Kıbrıslılık diye bir millet olmadığını, lisanın bir ağız olduğunu ve aslında Yunanca konuştuklarını herkesin bildiğini söylemedi mi?
Aynı AKEL; Enosis Plebisiti öncesinde, Türkleri azınlık olarak tanımlamadı mı?
Türkiye’nin gücünü ardına alarak onurlu bir barış yapmaya çalışan Mehmet Ali Talat’a, Limasol’da kim saldırdı, saldıranlara ne oldu?
Geçen yaz ELAM, Güney’e geçen 6 tane Türk gencini dövdü ve hastanelik etti. Barışı savunduğunu söyleyen partinin gazetesi sakladı bu haberi okurlarından.
Güney’in faşistine laf edemeyip, Türkiye’yi savunana faşist diyerek demokrat değil lakin devekuşu olunur.
Türkiye’nin Kıbrıs’ta izlediği her siyaset hakikat bir siyasetti diyecek kadar hayalci değilim.
Buna rağmen CTP’den kimi vitrin milletvekillerinin KKTC Meclisi’nde Türkiye ve Erdoğan zıddı kelamlarına alkış tutacak da değilim.
En azından CTP’nin zirvesinde yer alan, uzun yıllardır tanıdığım beşerlerle vitrin vekilleri ortasındaki gerçek siyasete bakış farkını biliyorum.
Çok uzatmayacağım, Kıbrıs’ta barış gereksinimini açıklarken tıpkı işi yaptığı Rum devlet memurunun euro üzerinden aldığı maaşla kendi Türk Lirası maaşını kıyaslayanlar görmüştüm geçmişte.
Faşizmin Güney’de bu kadar yükseldiği bir devirde barışın euro üzerinden getireceği maaşa bakarak tavır almak ileride ismi ‘Vatan veyahut euro’ olan eserler yazdırır bize.
Rum Başkanlık Sarayı’na Türkiye’yi şikâyet için değil, Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası’nda Türkçe de resmi lisan olmasına karşın AB’nin Türkçeyi neden kendi lisanları ortasına almadığını sormak için gidilir. İngiltere’den sonra ABD’ye açılan üsler, İsrail’den gelenlerin Güney’i örtülü işgalini konuşmak için gidilir.
Rum Cumhurbaşkanı’ndan Birleşmiş Milletler kontrolünde nüfus sayımı isteyen utanmazlık, karma evliliklerden doğan çocuklara Rumların yaptığı ayrımcılıktan kelam edemeyen irade barış değil itaat arıyor demektir..
Gerçekçi beşerler, Kuzey Kıbrıs’ta yaşanan meselelerin tahlilinin Rum Başkanlık Sarayı’nda değil Ankara’da olduğunu bilir ona nazaran davranırlar.”
