İsrail’e karşı 45 yıl sonra gelen özgürlük: Nail el Bergusi hikayesini anlattı
Filistin direnişinin sembol isimlerinden olan ve “Filistinli esirlerin lideri” lakabıyla anılan Nail el-Bergusi, 10’lu yaşlarda girdiği İsrail zindanlarından 70 yaşında çıktı. Şubat ayındaki esir takasında özgürlüğüne kavuşan Bergusi evvel Mısır’a sürgün edildi akabinde Türkiye’ye geldi. Yeni Şafak’a konuşan Bergusi, 45 yıllık zindan hayatını anlattı. O röportaj şöyle;
“İsrail zindanlarında 45 yıl geçirdiniz… Nasıl dayandınız, nasıl direndiniz?
‘Benim 45 yıllık sabrım, halkımızın sabrının bir uzantısıdır. Babam, annem ve içinde yaşadığım toplumsal etraf sabırlıydı. Şehitler verdiler, çaba ettiler. Biz, cezaevlerinde olsak bile özgür olduğumuza inanıyorduk. Dayanma gücümüzü, evvel ve sonra daima Allah’a tevekkül ederek alıyorduk. Akabinde halkımızın nesiller boyunca sürdürdüğü, teslim olmayan direnişine inancımızdan güç buluyorduk. Bu direniş bize şu dersi veriyordu: Biz teslim olmayacağız. Tıpkı işgallere ve sömürgeye karşı direnen halklar üzere. Cezayir’de, Vietnam’da, Türkiye’de olduğu üzere. Zira derler ki: zafer bir saatlik sabırdır. Bu bir saat, 45 yıl da sürebilir’
BİZ YENİLGİYİ REDDETTİK
‘Biz de bu müddet boyunca kendimizi eğitimle ve okumayla zenginleştirdik. Kitaplara, açlık grevleriyle ulaşabildik. Açlık grevlerimiz, bitmek bilmeyen çabalarımız, bizi birlikte ayakta tuttu. Cezaevlerinde örgütsel bir yapı kurarak birliğimizi sağladık. Yani gardiyanın bizi ruhsal olarak teslim almasına müsaade vermedik. Nasıl mı? İçsel farkındalığımızla, kendimizde oluşturduğumuz şuurla, bize öncülük eden örgüte inancımızla… Bu örgüt, nesiller boyunca esir hareketine taraf verdi. Gardiyan bizi yenmek istiyordu. Lakin biz yenilgiyi reddettik. O, mağlubiyet nedenlerini arıyordu, biz ise, zaferin nedenlerini… Kendimizi her açıdan güçlendiriyor, iyileştiriyorduk: zaferin tüm dini, manevi, ulusal ve insani münasebetleriyle… İnsanlığımız, gardiyanın kibir ve zulmünü yendi’
ÖZGÜRLÜĞÜN ERDEMİ İÇİN ÖDENEN BEDEL
‘Bugünden geriye baktığınızda: yeniden tıpkı şeyleri yapar mısınız?’
‘İşgal, işgaldir. Ona karşı direnmek, her mazlum halkın boynunun borcudur. Bu yalnızca bizim değil, yeryüzündeki tüm özgürlük uğraşlarının ortak prensibidir. Bunu Cezayir halkı yaptı, Vietnam halkı yaptı, Türkiye yaptı. Biz de yapıyoruz. Vatanı kurtarmak için şehit olmak da gerekebilir, mahpusa girmek de, uzvunu kaybetmek de… Özgürlük kolay kazanılmıyor. Daima çaba gerektiriyor. Ben asla pişman olmadım. Vakit geri aksa, yeniden birebir formda direnir, tekrar işgale karşı savaşırdım. Ben direndim. Zira çocuklarımın, halkımın, mazlumların sesini susturmak istediler. Zira köylerinde, kentlerinde itimatla yaşayan insanların yerlerinden edilişini dinledim; onların yıkılmış konutlarını gördüm. Bugün hâlâ Filistinli mülteciler çadırlarda yaşıyor; açlıkla, yoksullukla, zilletle sınanıyorlar. Bu halk, özgürlüğü öteki halklar üzere hak ediyor. Ben, ne kadar kaybım olursa olsun, pişman değilim. Anamı kaybettim, babamı da… Ancak yalnızca ben değil, birçok arkadaşım da evladını, eşini, kardeşlerini kaybetti. Fakat hepsi sabırla direndi ve direnmeye devam ediyor. Zira biliyoruz ki, özgürlük için ödenen bedel, o özgürlüğün erdemidir. Bu uğurda kaybettiğimiz her şey, halkımızın onuru için’
ÖZGÜR KUDÜS’TE ADİL DÜNYAYI KURACAĞIZ
‘İslam dünyasına, Türkiye’ye bildiriniz var mı?’
‘Benim çağrım, bütün Arap ve İslam dünyasına: Şayet Filistin direnişinin yanında durmazsanız, şayet bu siyonist ırkçılığa karşı gücünüzle, imkânlarınızla uğraş etmezseniz, sıra size gelecek. Bir gün siz de bu ırkçı yapının kölesi haline getirileceksiniz. Hiçbir halk, siyonizmin esaretini kabul etmemeli. Hiçbir millet, Batılı emperyalizmin uşağı olmamalı. Türkiye ile tarihî bağlarımız derindir. Kardeşliğimiz, kanla yazılmış bir ortak yazgıdır. Batı, yıllardır Türkiye’yi zayıflatmak için çalışıyor. Dün Osmanlı’yı gaye aldılar, bugün de Türkiye’yi. Siyonist yapı birkaç yıl evvel tüm dünyaya şu palavrası yaymaya çalıştı: “Türkiye Ermenilere soykırım uyguladı.” Bunu, direkt İsrail teşvik etti. Emelleri, Türkiye’yi dünyada yalnızlaştırmak, prestijini sarsmaktı. Bu yüzden Türk halkına ve Türk devletine şunu söylüyorum: Bu yapı sizin de düşmanınızdır. Yalnızca Filistin’in değil, tüm insanlığın düşmanıdır bu rejim. Biz inanıyoruz ki, Filistin ve Türkiye’nin kardeşliği, bu dünyayı adalet üzerine yine kuracak, bu coğrafyada özgürlüğün öncüsü olacak. İnşallah bir gün, özgür bir Kudüs’te Filistinli, Türk, Suriyeli, Arap, Kürt, hepsi bir ortada adil bir dünyayı kuracak’
DİRENİŞİN SİMGESİ LİMON AĞACI
‘Hapishanede birçok öykünüz var. Kimilerinden bahseder misiniz?’
İnsan, ne kadar sıkıntı şartta olursa olsun ailesiyle bir bağ kurmak ister. Bu bağ, onun direncini arttırır…
‘Bir gün cezaevinde kullandığım eski bir çarşafı dışarıya gönderdim. Onu alan annem bir elbise yaptı. Giydiğinde, nedenini sordum. “Senin derisine değmiş bu kumaşı üzerimde taşıyınca, güya sana dokunmuş üzere oluyorum” dedi… Bir anne, çocuğunu hissetmek için bu türlü bir bağ kurabiliyor. Bu, yalnızca annemin değil, tüm mahkûm annelerinin hissinin öyküsüdür. Zindandayken aklıma şu fikir geldi: Limon ağacı dikilse ve o ağaç tüm Filistin’in direncini taşısa… Akdeniz havzasında, narenciye üretimiyle meşhur ülkelerden biri Filistin’in sembolü olsun diye… Ailemden bir limon fidanı dikmelerini istedim. Her bulunduğum hapishaneden limon fidanına bir avuç toprak gönderdim. Böylelikle fidanın toprağı, Filistin’in dört bir yanından toprakla harmanlandı. Sulaması için de hapishaneden su gönderdim. Bu limon ağacı, hâlâ yaşıyor. Yafa’nın portakallarını çaldılar lakin bu limon ağacı, hâlâ direnişi temsil ediyor.
Yafa kıyısına bakan bu ağaç, bir gün öz yurduna dönecek inşallah.”
