İHH’nın medrese önerisi, 2000’e Doğru’nun manşetini hatırlattı: Güneydoğu’ya uçaktan atılan cihat bildirisi… Kafalar 40 yıldır değişmedi
Terörsüz Türkiye maksadı kapsamında Ulusal Dayanışma, Kardeşlik ve Demokrasi Komisyonu’na her kısımdan konuşmacı davet ediliyor. Teklifler, talepler en uçta da olsa alabildiğine özgür… Bunlara idarenin rastgele bir müdahalesi yok. Bu türlü olunca, en gerici fikirler de masaya getirilebiliyor. O fikirlerden biri, 21 Ağustos Perşembe günü, kurulda paylaşıldı. Teklifin sahibi İnsan Hak ve Hürriyetleri ve İnsani Yardım Vakfı İHH’nın yöneticisi Barış Oktay… Oktay, Tevhidi Tedrisat Kanunu’nun değiştirilmesini, Diyanet İşleri Başkanlığı ve Milli Eğitim Bakanlığı birlikteliğinde medreselere resmi statü verilmesini istedi. İHH temsilcisi Oktay, ikinci olarak, Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Kürtçe hutbe ve vaaz okumasının sürece katkı sağlayacağını savundu.
Komisyondaki bu görüş, 2000’e Hakikat mecmuasının 10 Ocak 1987 sayısını hatırlattı. Mecmuanın o sayısının kapağındaki başlık, “Laik Devlet Cihada Çağırıyor”du. Bu haber, devletin güvenlik kuvvetlerinin, güneydoğu vilayetlerinde, köylere kasabalara uçaklardan attığı bildirileri anlatıyordu. Bildirilerin içeriğinde, Kuran’dan ayetler vardı ve halk “cihada” çağırılıyordu. Olay sırf habercilik başarısı değildi. O periyodun iklimini yansıtıyordu. Devletin PKK’yla uğraş kapsamında, Siyasal İslam’ın önünü açma planının çok sayıda çarpıcı örneği, peş peşe basının gündemine giriyordu.
Cumhurbaşkanı Kenan Kainattı, Başbakan Turgut Özal… Cihan, açık açık “Türk milletini din birleştirir” diyor ve bu görüş devletin kurumlarında resmiyet kazanıyordu. Özal da 12 Eylül Darbesi’nden sonraki bütün vazifeleriyle, bu projenin kesimiydi… çünkü uygulamaların kıymetli bir kısmında o, hükümetin başındaydı. 1987’nin Türkiye’sinde gökyüzünden inen bu bildiriler, yalnızca PKK’ya karşı bir ruhsal savaş gereci değildi. Türkiye’yi yönetenler, terörle çaba ismi altında laiklikten odunun hudutlarını genişlettikçe genişletiyordu. Ülke bir bir yol ayrımındaydı.
Ancak yolu çizen, Türkiye’nin devlet aklı değil, Yeşil Nesil ve Ölçülü İslam Projelerinin sahibi Amerikan aklıydı. Kelam konusu projelerin, Türkiye ayağında kritik rol İslamcı partilere düşüyordu. Hasebiyle devrin yükselen gücü Refah Partisi, önderi Erbakan’dı. Erbakan’ın sağ kolu Refah Partisi Genel Sekreteri Oğuzhan Asiltürk, 2000’e Doğru’nun Ankara Temsilcisi Hasan Yalçın’ın,
“ABD’nin size hali nedir?” sorusuna şu cevabı vermişti: “Birçok kezler ABD cumhurbaşkanlarının ağzından seçimlerde bizim başarılı olmamız gerektiği, hükümetlere girmemiz gerektiğine dair beyanlar kamuoyuna yansıdı, fakat şöyle bir şey var: Suudi Arabistan’la çok içli dışlı Amerika ve Suudi Arabistan RP’ye düzgün bakıyor. İslam ülkelerinin hepsi yeterli bakıyor. Biz de onlara yeterli bakıyoruz. Zira sonuçta birlik onlarla, bütün İslam ülkeleriyle kurulacak.”
Söz konusu takviye işe yarıyordu… Refah Partisi (RP), 1987 genel seçimlerindeki yüzde 7’lik oyunu 5 yıl içinde yaklaşık 10 puan yükselterek yüzde 16.8’e çıkarıyordu. O denli ki Refah Partisi’nin en süratli atak yaptığı vilayetler ortasında Kürt nüfusun ağır olarak yaşadığı vilayet ve ilçeler vardı. 1989 lokal seçiminin Diyarbakır’daki galibi, Refah Partili yeni Belediye Başkanı Dursun Çiçek’ti. Mardin, Şanlıurfa, Siirt’te de RP güçlü dayanak aldı; bilhassa küçük ve orta ölçekli belediyeleri kazandı. Malatya, Van belediyelerinin meclislerinde de kelam sahibi oldu. RP Siirt İl Başkanı Bekir Amcalar: “PKK’yı önlemek için toplumun başına İslam düzgün bir formda yerleştirilmesi gerekiyor.” diyor, RP Muş İl Başkanı Kutbettin Yıldırım da “Bizde Kürt ve Türk diye bir şey yok. Herkes Müslümandır.” görüşünü aktarıyordu.
Türkiye’nin doğusunda ve güneydoğusunda güçlenen yalnızca Siyasal İslam’ın partisi değil, tıpkı vakitte bölgeye kök salan cemaat-tarikatlardı. Zira, Türkiye’ye biçilen Ölçülü İslam modelinin toplum katının katalizörü de bu Ortaçağ yapılarıydı. Atatürk’ün İhtilal Kanunları’yla yasakladığı bu kurumlar, Türkiye’nin doğusu, güneydoğusu başta olmak üzere çok sayıda merkezde halkı yönlendiren büyük otoriteler haline getirildi. Devlet, bölgede PKK’ya karşı Siyasal İslam’ın gerisinde yığınak yaparken yıldızı parlayan güçlerin en başında FETÖ geliyordu.
90’ların ortasına geldiğinde Başbakanlık koltuğuna oturan Siyasal İslam, aktör ve aygıt değiştirerek, çok daha kuvvetli bir biçimde 2002’de yine iktidara geldi. Pekala, devletin gözünde kelamım ona PKK’yı bitirecek bu akım ve plan, bütün hükümet imkanlarına karşın Kürt sorununun tahlilini niye sağlamadı. Hani Müslümanlık çimento olunca Türk – Kürt ayrımı kalmayacaktı… İşte İHH’nın teklifini, bütün bu süreci hatırlayarak kıymetlendirmekte yarar var.
Osman Erbil
Odatv.com
