Havada dehşet: Uçağın bagajında unutuldu

İstanbul Havalimanı’nda dehşetli olay! 15 Aralık 2024 gecesi İstanbul Havalimanı’nda Türk Hava Yolları’na (THY) ilişkin İstanbul-Atina seferine hazırlanan uçağın bagaj yükleme sürecinde, yer hizmetleri çalışanı Ali Çelikten ve grup arkadaşları vazife yapıyordu.

Yükleme tamamlandıktan sonra grup, bagaj kapaklarını kapattı lakin Çelikten, kargo kısmında mahsur kaldı.

Uçağın motor sesleri nedeniyle yardım çığlıklarını duyuramayan Çelikten, uçak havalanırken -25 derecede donmamak için bagajların ortasına sığındı ve hayatta kalma çabası verdi.

GÜVENLİK KAMERALARINI DENETİM ETTİLER

Kalkıştan kısa mühlet sonra, grup arkadaşları Çelikten’in kaybolduğunu fark etti. Evvel tuvalete gittiğini sandılar, lakin uzun mühlet kendisinden haber alamayınca şüphelenip güvenlik kameralarını denetim ettiler.

Görüntülerde, Çelikten’in uçağın bagaj kısmında kapalı kaldığı ortaya çıktı.

Hemen harekete geçen yetkililer, durumu kuleye bildirdi. Kule vazifelileri de uçağın kaptan pilotuna bilgi verdi.

Ege Denizi üzerindeyken Yunan hava alanında bulunan THY uçağı, geri dönüş kararı aldı.

Yaklaşık bir saatlik uçuşun akabinde uçak, İzmir Adnan Menderes Havalimanı’na acil iniş yaptı.

3,5 SAATLİK MÜDAHALE

İniş sonrası bagaj kısmında donma noktasına gelen Ali Çelikten’e sıhhat grupları anında müdahale etti.

Soğuktan ağır formda etkilenen Çelikten’in bacakları, 3,5 saatlik tıbbi müdahale sonucu kısmen güzelleştirildi.

“O ÇARESİZLİĞİ HAYAL EDEBİLİYOR MUSUNUZ”

Çelikten, toplumsal medyada kendisi hakkında yapılan kimi temelsiz yorumlara şu sözlerle karşılık verdi:

“Bahsedilen kişi benim. Yurt dışına gitme hayalim var lakin bu türlü değil! Uçakta unutuldum. O anda tek şanssızlığım, telefonumun körük asansöründe şarjda kalmasıydı.

Gece vardiyasından çıkmıştım ve telefonum tüm gece üstümde olduğu için beden ısısından şarjı çabuk bitmişti.

‘İltica etmeye çalıştı’ diyenler, o çaresizliği hayal edebiliyor mu?

Kapalı, soğuğa dayanılmaz ve havasız bir yerde kaldım – argüman edildiği üzere hava verilmiş olsa da.

Orada saatlerce ağladım. Şu an ruhsal ilaçlar kullanıyorum, işsizim ve hastane hastane dolaşıyorum.

Doktorlara sıkıntımı anlatıyorum. ‘İltica etmeye çalıştı’ diyenler, o şartlarda bir dakika durabilir mi? Hiç sanmıyorum.”