Emperyalizmin şırıngası: Anadilde eğitim

Konunun çok boyutu var.

Hangi anadillerinde eğitim? Herhalde emperyalizm şimdilik sadece Kürtçeyi istediği için, bu sorunun karşılığı “Kürtçe eğitim.”

Peki, hangi Kürtçe? Türkiye’nin her yanındaki Kürtler birbirlerini anlayabiliyorlar mı? Bunun cevabı da “hayır”dır. Devlete kurdurulan Kürtçe televizyonla bu birlik oluşturuluyor.

Kürt kökenli yurttaşlarımızın çoğunluğunun “anadilde eğitim” isteği saptanmış mıdır? Bu sorunun karşılığı da “hayır”dır.

OY KULLANMA ÖZGÜRLÜĞÜNÜ EVVELCE BERİ YOK ETMEKTE OLAN AĞALIK DÜZENİ

Kürt kökenli yurttaşlarımıza, “Kürtçe eğitim mi, Türkçe eğitim mi almak istiyorsunuz?” diye sorulsa, hakikat cevapları derleme imkanı var mıdır? Bu sorunun cevabı da “hayır”dır. Zira Türkçü-ırkçı ve Kürtçü-ırkçı odakların aktifliğine son verilmeden özgürce oylama yapmanın imkanı yoktur. Doğu ve Güneydoğu Anadolu’daki ağalık tertibi ise oy kullanma özgürlüğünü evvelce beri yok etmektedir.

Anadilde eğitim emperyalizmin dayatması mıdır? Bu sorunun karşılığı “evet”tir. “Ama”lara, “ancak”lara az sonra geleceğiz.

Kürt kökenli yurttaşlarımıza Kürtçe eğitim yaptırılması için bastıran emperyalistler bunu insan hakları vb. üzere büyük gayeler için mi dayatmaktadırlar? Bu sorunun cevabı “hayır”dır. İçtenlikli ve dengeli olsalardı, Türkiye’de T.C. yurttaşlarına kendi ulusal lisanlarında –yani yabancı dilde– eğitim yapan okullarını çabucak kapatırlardı. Yurt içinde ise yabancı liselerde Türk çocuklarına emperyalist devletlerin lisanlarında eğitim-öğretim verilmesinin sakıncalarını gündeme getirenimiz kalmadı. Bu mevzuda ülkemizde yaratılan duman altı durum da gerçek düşünmeyi güçleştiriyor.

ANADİL GERÇEK SÖZCÜK MÜDÜR

“Anadilde eğitim” insanlık için gerekli bir genel unsur olarak benimsenip anadili Süryanice, Çerkezce, Abazaca, Lazca, Zazaca -ve öbür diller- olanlara da yaygınlaştırılacak mıdır? Bu sorunun karşılığı “hayır”dır. Aydınlarımızda ve siyasetçilerimizde mevzunun bu boyutuyla ilgili çok yaygın bir niyet tembelliği hâkim. Halkımızın kanısı ise anadil sözcüğünün yansıttığı haktanırlık hissiyle çarpıtılıyor.

Bir devletin resmi lisanına ve eğitim lisanına ait tartışmalarda, “anadil” gerçek sözcük müdür? Bu sorunun karşılığı “hayır”dır. Resmi lisan ve eğitim lisanı konuşulurken aydınlatıcı kavram “ulusal kimlik” ve “etnik kimlik” tabirleridir. Ulus, etnik lisanlarla değil, tüm yurttaşların anlaşabildiği “ulusal dil” ile kurulur. Emperyalizm 12 Eylül’den beri, “Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran Türkiye halkının Türk ulusu” olma niteliğini bozup, değişik etnik özelliklerden yararlanarak öteki devletler yaratmaya çalışıyor. Bunu yaparken de, T.C. yurttaşlığına dayalı Türk ulusalcılığını faşistlik, ırkçılık; asıl etnikçilik olan Kürt ırkçılığına dayalı etnik ayrılıkçılığı ise ilerici bir ulusalcılık üzere göstermeyi başarıyor.

Resmi lisan ve eğitim lisanı alanının gerçek terimi, “ulusal dil”dir.

Etnik lisanda eğitime başlayan çocuğun sonraki yıllardaki eğitimi birebir etnik lisanda sürdürülebilecek midir? Bu sorunun cevabı da “hayır”dır. Eğitim-öğretimin ileri periyodunu etnik lisanlarda yürütmek olanaksızdır.

İlköğrenimini etnik lisanda yapan çocuk, sonraki yıllardaki tahsilinde zorlanarak ulusal lisanı evvelden bilen öğrencilerden geri kalmayacak mıdır? Bu sorunun karşılığı “evet”tir.

EMPERYALİST ŞIRINGA

“Anadilde eğitim”, ulusal varoluşun en başta gelen birleştirici ögesi olan “ulusal dil” kavramının yerine emperyalizmin şırınga ettiği bir tabirdir, ulusu bölmekte kullanıldığı da apaçıktır. Türk solcusunun başı artık, utanmadan “Türk ulusu” diyemeyecek ölçüde karışmıştır.

Tek ulusal lisan olması demek, öteki lisanların yok edilmesi midir? Bu sorunun cevabı “hayır”dır. Ulusun eğitim lisanının ve devletin resmi lisanının tek olması, öteki anadillerinin ortadan kaldırılmasını gerektirmez. Devletle bağlantı ve eğitim dışında herkes kendi anadilde , hatta istediği lisanda irtibat kurabilmeli, lisan yapıtları üretebilmeli, o lisanları öğretmek, geliştirmek, yaşatmak için gerekli kuruluşları, (dil okulu, lisan kursu, lisan enstitüsü vb.) kurabilmelidir.

Anadilde eğitim isteyen solcularımız kendi hayatlarında bu hususta dengeli mıdırlar? Bu sorunun cevabı “hayır”dır. Birçok solcumuz, yabancı lisan öğretimiyle yabancı lisanda öğretimi birbirine karıştırarak çocuklarını emperyalistlerin lisanlarında eğitim yapan özel ya da devlet okullarına gönderebilmek için can atmakta, giriş sınavı hazırlıkları boyunca çocuklarının çocukluğu yok edilerek yarış atına dönüştürülürken anadilde eğitimle hiçbir çelişme görmemekte, bunlardan birçoğu da o okulları bitiren çocuklarını, yurt değiştirecek biçimde emperyalist ülkelere kaptırmaktadırlar.

KIŞLALI ÖRNEĞİ

Ahmet Taner Kışlalı, Cumhuriyet gazetesindeki köşe yazılarında “alt kimlik- üst kimlik”, “anadil-ulusal dil” tartışmalarında bu kavramları ayakları üstüne oturtmayı ve bu kavramlardaki çarpıtmaların üstesinden gelmeyi kendine vazife edinmişti. Yani Türkiye’nin bölünmesinin niyetimizdeki çarpıtmalarla hazırlanışının, yeniden niyetle ve bilgiyle karşısına dikilmişti ve bu fonksiyonunda son derece başarılıydı. Onun kalleşçe şehit edilişinin en değerli nedeni buydu.

Şimdi gelinen noktada, güya anadilde konuşmak, anadilini işleyip geliştirmek yasakmış üzere, “ulusal dil” ile “anadil” kavramlarını birbirine karıştırıp “anadil” sözcüğünün duygusal tesirinden yararlanarak Kürtçe eğitim, Kürtçe resmi lisan gerçekleştirilmeye çalışılıyor.

Türk solunun, sonuçları düşünülünce gerçek ismi “etnik lisanda eğitim” olan “anadilde eğitim” tuzağından kurtulup “ulusal dil” şuurunu yine kazandığı gün, emperyalistlerin uykularının kaçacağı gün olacaktır.