Cumhurbaşkanı Başdanışmanı Uçum: Erdoğan küresel faşizme karşı güç birliği çağrısı yaptı

Cumhurbaşkanı Başdanışmanı ve Cumhurbaşkanlığı Hukuk Politikaları Kurulu Başkanvekili Mehmet Uçum, X hesabından, “Demokrasi hukuku notları (2)” başlıklı bir yazı kaleme aldı.

Bugün batıcı manada ne kozmik geçerliliği olan bir demokrasi konseptinin ne de üniversal hukuk kabulünün kaldığını sav eden Uçum, “Esasen bunlar geçmişte de bir gerçeklik olarak yaşanmamış yalnızca bir aldatma ve yanılsama olmuştu” diye yazdı.

“KÜRESEL FAŞİSİZM TEHLİKESİNE KARŞI GÜÇ BİRLİĞİ ÇAĞRISI”

Uçum’un yazısı şöyle:

Günümüz dünyası açık güç savaşları arenasıdır. “Savaşta her yol mubahtır” diyen küreselciler global bir faşizm peşindeler. Global emperyalizm artık ekonomik ve finansal egemenlikle yetinmiyor, global düzeyde otoriter bir siyasal sistem kurma maksadıyla hareket ediyor.

Dünyanın bu makus gidişatında Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Dünya Beşten Büyüktür!”, “Adil Bir Dünya Tertibi Mümkündür!” çıkışı insanlık ismine büyük bir itiraz oldu. Bu itiraz; ulusal devletlerin demokrasi hukukunda ortaklaşması, global faşizm tehlikesine karşı güç birliği yapması ve bu tehlikeyi bertaraf etmesi davetidir.

Bu bağlamda demokrasiyi bir hukuk sistemi olarak ele alan yaklaşım değerlidir. Bu bakışla demokrasinin aslında siyasi teori olmaktan çok bir hukuk teorisi konusu olduğu netleşiyor. Toplumların paha sistemi ne olursa olsun, demokrasinin bütün siyasal toplumlar için geçerli bir işleyiş hukuku olduğu vurgulanıyor.

Buna nazaran demokrasi; hukuktan dayanak alan, gerekirse hukuk referansı olmadan işleyen, yalnızca siyasal alana ilişkin bir olgu değildir. Demokrasi büsbütün bir hukuk sistemidir; demokrasi kendi hukukunu üretti ve demokrasi hukuku ismiyle bir disiplin oluşması gerektiği anlaşıldı. Demokrasi ve hukuk eşiği aşıldı “demokrasi hukuku”na geçmenin şartları oluştu.

11 İLKE

Ayrıntılarını izleyen yazılarda ele almak üzere demokrasi hukukunun başlangıç için temel prensiplerini şöyle sıralayabiliriz:

Genel ve eşit oy.

Seçenek çokluğu ve seçme serbestisi.

Seçmen iradesine üstünlük.

Halka ve seçtiklerine itimat.

Halkın idareye katılması.

Halkın oy verme dışında da asil yetkileri kullanması.

Doğrudan ve dolaylı demokratik meşruiyet.

Halkın iradesine dayanan tahlil.

Milli birikimi koruyarak değişim.

Fonksiyonel kuvvetler ayrılığı.

Kuvvetlerin ölçüsüz ve berbata kullanımına karşı alınan önlemler ve yaptırımlar.

“DEMOKRASİ YALNIZCA HUKUK TAKVİYESİYLE ÇALIŞMAZ”

Tüm bu unsurlara uygun olumlu hukuk mümkündür, başka deyişle tüm bu prensipler normatif olarak söz edilebilir. Bu norm sistemi demokrasi hukukunun ‘pozitif hukuk’ tarafını oluşturur. Bu
ilkeler birebir vakitte demokrasi hukukunun ‘politik hukuk’ yaklaşımının temelleridir.

Bugün bu ilkesel çerçevede demokrasi hukukuna geçişin yaşandığı bir etaptayız. Demokrasi artık demokrasi hukuku ve bir hukuk nizamı olarak ele alınmalıdır. Demokrasi, hukuk olmaksızın yahut yalnızca hukuk dayanağıyla çalışamaz, işleyemez ve sürdürülemez. Demokrasi bundan sonra lakin demokrasi hukuku olarak hayata geçebilir.

“SALT BATICI VE SEKÜLER BEDELLER GÖZÜYLE DEĞİL…”

Demokrasi hukukuyla hususa yaklaşılması durumunda hayat şekline yahut inanca veya pahalara nazaran demokrat olup olmama ayrımı yapılamaz. Demokratlığın tek ölçütü demokrasi hukukuna bağlılıktır.

Konuya salt batıcı ve seküler bedeller gözlüğüyle değil de demokrasi hukuku açısından bakılırsa; insanlığa ilişkin inanç sistemlerinden, tarihî ve yeni gelenekler ile bedellerden demokrasi hukuku için kaynak olabilecek varlıklı bir kural seti çıkarılabilir. Kısaca demokrasi konusunda batının ve batıcılığın bir inhisarı yoktur. Elbette batı müktesebatının demokrasiye bir katkısı vardır lakin batıcılık demokrasinin tek kurucu yahut belirleyici ögesi değildir.

TÜRKİYE’NİN ROLÜ

Batıda demokrasi krizlerinin yaşanmasına ve modernist faşizmin yükselişine rağmen batı dışı bir çok yerde demokrasiye yönelimin artması lakin bu çerçevede anlaşılabilir.

Demokrasi hukukunun gelişmesinde Türkiye’nin rolünün değerli olacağı öngörülebilir.

Somut duruma bakıldığında; demokratik meşruiyetin hem sistemsel olarak hem de seçim sonuçları bakımından yüksek düzeyi, halkın seçtiklerine inanç prensibinin sistemin temelini belirlemesi, güçlü bir demokratik seçim hukukunun olması Türkiye’nin demokrasi hukukunu geliştirmek konusunda öncü ülkelerden olabileceğine işarettir.