Çorumlu baletler: İlk adım fırında tuzsuz ekmekle başladı

“Baletler Köyü’nün öyküsünden nasıl haberdar oldunuz?

Baletler Köyü’nü bir haberde görmüştüm. Bir de Çorum Belediyesi’nin çıkarttığı mecmuada görmüştüm. Oradan okudum kıssayı. Ben de Çorumluyum esasen. Kendi memleketimin kıssası. Okuyunca bu kıssa çok farklı dedim. Her vakit karşınıza çıkacak bir kıssa değil. Çabucak haberi okuduktan sonra baletlere ulaşmıştım. Birinci giren baletlerden birisi olan Mersin Devlet Opera ve Balesi’nden Erdoğan Şanal’a ulaştım. O denli başladı kıssa.

– Çekmeye nasıl karar verdiniz?

Ben öyküyü görür görmez esasen belgesel için çok uygun olduğunu düşündüm. Çok değişik bir kıssa. Kıssayı duyunca çabucak işte dediğim üzere Erdoğan Bey’e ulaştım. Erdoğan Bey’e de dedim ki “bunu sinema yapmalıyız kesinlikle.” “Tabii” dedi o da çok sıcak baktı. Sağ olsun yardımcı oldu. Fakat “bunu çekmemiz için Kültür ve Turizm Bakanlığı Sinema Genel Müdürlüğü’nden takviye almaya çalışacağım. Şayet bunu alırsam daha kolay çekebiliriz. Daha profesyonel çekebiliriz. Lakin almasak da ben bunu bir halde çekeceğim” dedim. “Tamam” dedi. Bakanlığa başvurduk, bakanlık takviyesi çıktı. Bakanlık takviyesi çıktıktan sonra süreci daha da hızlandırdık. İşte Mersin’e, Çorum’daki köye gittik, araştırmalara başladım, yerleri gördüm, şahıslarla konuştum. 2024 yılının ağustos sonu eylülün başında Mersin, Çorum ve Ankara’da çekerek sineması bitirdik.

– Çorum’un Başpınar köyünde bu türlü bir şeyin birincisi olmak etraftakiler tarafından nasıl yorumlanıyor birinci başlarda?

Hikâye Ömer Acar’la başlıyor. Ankara’da Ömer Acar bir fırında çalışırken bir hanımefendi geliyor. Ondan tuzsuz ekmek istiyor birkaç defa. İşte samimi oluyorlar falan. Git gel derken Ömer Acar’a “Seni konservatuvara sokalım” diyorlar. O da “Benim yaşım geçti, kardeşimi alın isterseniz” diyor.

Alaattin Acar’ı söylüyor. Alaattin Acar kabul ediyor. O köyden birinci olarak Alaattin Acar okula girdikten sonra Erdoğan Şanal giriyor. Ondan sonra öteki şahıslar giriyor. Erdoğan Şanal’ın kardeşi Ertan Şanal, şu an Mersin Devlet Opera ve Balesi’nin müdürü olan Serbülent Biçer ve en son da bizim sinemamızın de ana kahramanı Alperen Dağ giriyor. O mezun olup kontratlı olarak misyona başlıyor.

– Köyün birinci baleti Alaattin Acar neden sinemada yok?

Alaattin Acar sinemada yok zira kendisi sinemada olmak istemedi. Biz hürmet duyuyoruz. Birkaç kişi daha var. Onlar da olmak istemediler. Buna da buradan yanıt vereyim. Birtakım tenkitler olmuş sinemayla ilgili. Niçin herkes sinemada yer almadı, yalnızca bu bireylerin öyküsü anlatılıyor üzere bir tenkit olmuş. Bu yanlışsız değil zira biz herkese teklif sunduk. “Filmde yer alır mısınız?” dedik ve birkaç kişi kabul etmedi. Natürel kabul etmeyince de yapacağımız bir şey yok. Biz kabul edenlerle sineması çektik. O hususta tenkitler çok yanlışsız değil.

Köyden çıkan şahıslar genelde çok olumsuz reaksiyon görmemişler. Çorum üzere bir yerde erkek dansçı yetişmesine birinci etapta bizim bir önyargımız var. Bunlar dışlanmıştır ya da dalga geçilmiştir, eleştirilmiştir üzere düşünüyoruz lakin kendileri olumsuz bir reaksiyon görmemişler. Bu da değişik bir nokta aslında. Memur olup Ankara’da başarılı bir halde çalışmaları da daha sonra köylüler tarafından da olumlu karşılanmış.

– Çocuklarını Ankara’ya konservatuvara gönderen köylülerin temel motivasyonu neydi?

İlk girenler Ankara’da parasız yatılı okulda okuyorlar. Bunun bir tesiri var ve bitirdikten sonra da memur olma garantisi var üzere bir şey. Zira o vakit bale sanatkarı az olduğu için bitirenlerin birden fazla imtihanda olsa daha kolay girebiliyorlardı memurluğa. Bunun tesiri olmuş. Lakin başka daha genç kuşak olağan daha şuurlu olarak bu sanatı bilerek girmişler. Onların memur olması daha sıkıntı olağan ancak buna karşın 13 kişi birbirini takip ederek balet olmuşlar”