Berlin’de Kürt-Yahudi Kongresi düzenlenecek
Filistin’de yaşanan trajedi karşısında sessiz kalmakla suçlanan Almanya, birçok etrafa nazaran, fonksiyonunu şu gündem unsurları ile perdelemeye çalışıyor: “Yahudi düşmanlığı”, “Kürt düşmanlığı” ve “İslamcı-milliyetçi ideolojilerin güçlenmesi.”
Görünürde bir tartışma platformu olan kongre, ilan edildiği andan itibaren, Alman hükümeti ve İsrail Büyükelçiliği temsilcilerinin de iştirakiyle tam bir diplomatik bildiri halini almış durumda. Almanya’da yaşadığı ileri sürülen 4,5 milyon Türkiye kökenli nüfus içindeki Kürt topluluklarının bu çeşit etkinliklerle yeni kutuplaşmaları tetiklemesinden korkuluyor. Türk tarafının masada olmaması ise, kongrenin politik niyetine dair soru işaretlerini güçlendiriyor.
Konuşmacılardan kimileri şöyle:
– Shila Erlbaum, Almanya Musevileri Merkez Kurulu (Siyaset ve Din Bölümü).
– Muharrir Rebecca Schönebach.
– İsrail Berlin Büyükelçiliği’nden bir temsilci.
– Ali Ertan Toprak, Almanya Kürt Toplumu Lideri.
– Christoph de Vries, Almanya İçişleri Bakanlığı Parlamenter Müsteşarı.
GAZZE’DE İNSANLIK HATASI, BERLİN’DE SESSİZLİK
Kongre Berlin’de yapılırken, Avrupa Komitesi Gazze’deki insani felaket gerekçesiyle İsrail’e yaptırım uygulanmasını istiyor. Fakat Almanya, bu süreci bloke ederek sadece silah ihracatındaki kısıtlamaları öne çıkarıyor. CDU’lu (Hıristiyan Demokrat Birlik ) Dışişleri Bakanı Johann Wadephul, yaptırımların “İsrail’in siyasi kararlarını yahut askeri stratejisini etkilemeyeceğini” savunuyor.
AB raporlarına nazaran, Gazze’de binlerce sivil hayatını kaybetti. Bilhassa çocuklar ortasında yetersiz beslenme süratle artıyor. İsrail ise operasyonlarını Hamas’a karşı gayret ve rehinelerin hür bırakılmasıyla gerekçelendiriyor.
Berlin uzun müddettir Gazze’de yaşanan insanlık cürümlerine sessiz kalmakla suçlanıyor. Kürt-Yahudi Kongresi aktifliği ile Berlin’in kendi diplomatik ve toplumsal bildirisini sahneye taşımayı amaçladığı ileri sürülüyor. Bu durum, Almanya’nın tarihi soykırım utancını maskeleme ve Avrupa’da yeni etnik-dini kutuplaşmalar sahneleme stratejisi olarak yorumlanıyor.
Bilindiği üzere, Milletlerarası Soykırım Araştırmacıları Derneği ISAD, İsrail’in aksiyonlarının BM 1948 Soykırım Mukavelesi kapsamında olduğunu açıklamış, üyelerin yüzde 86’sı da bunu onaylamıştı.
PARÇALANAN AB
AB’de yaptırım planı, 15 ülke ve AB nüfusunun yüzde 65’ini temsil eden nitelikli çoğunluk gerektiriyor. Fransa ve İspanya üzere ülkeler yaptırımlardan yana, lakin Almanya ve İtalya olmadan kâfi çoğunluk sağlanamıyor. Gerçekten AB Dış Siyaset Yüksek Temsilcisi Kaja Kallas, bu kilitlenmeyi “Avrupa’nın bölünmüşlüğünü gösteriyor” kelamlarıyla yorumladı.
Hollanda’da ise hükümet, İsrail’e şartsız takviye vermesinin tartısıyla çöktü. Bu durum, Berlin’in karşıt taraftaki atılımının sadece iç siyasete gereç üretmekle kalmayıp Türkiye’ye de dolaylı bir bildiri içerdiğini gösteriyor. Kamu fonlarıyla yürütülen projeler, görünürde diyalog üretirken, gerçekte muhakkak kümeleri gaye gösteriyor.
MİLİTARİST PROJE
Sol ve toplumsal demokrasinin Avrupa’daki en tesirli isimlerinden, Almanya’nın eski Maliye Bakanı Oskar Lafontaine’den ise sert tenkitler gelmeye devam ediyor. Die Weltwoche’de kaleme aldığı makalesinde Lafontaine, Avrupa’nın savaş propagandasıyla pusulasını kaybettiğini belirtiyor. Silah, yaptırım ve bilgi savaşının araçlarının toplumları manipüle ettiğini ve gerçek düşman yaratıldığını vurguluyor.
Almanya’nın eleştirel haber-analiz platformu NachDenkSeiten’da barış araştırmacısı Leo Ensel, savaş lisanının toplumsal algıyı manipüle ederek militarizmi normalleştirdiğine dikkat çekiyor. Yeniden tıpkı platformda Alman yayıncı, muharrir ve “müdahaleci filozof” olarak tanınan Werner Rügemer ise ABD ve Trump stratejilerini, Ortadoğu ve Asya’da agresif bir militarist proje olarak yorumluyor.
ETNİK VE DİNİ İSTİKRARLARI KAŞIMAK
Kürt-Yahudi Kongresi’ne dönelim… Görünürde diyalog ve tartışma üretmeyi amaçlasa da, art planda Almanya’nın diplomasi, tarihi soykırım utancı ve toplumsal kutuplaşma siyasetleriyle örtüştüğü bir sahneleme olarak okunuyor. Gazze’deki krize sessiz kalınırken, bu kongrenin, Avrupa’daki etnik-dini istikrarları yine kaşımasından korkuluyor. Alman siyaset sınıfı içinde bu cins “hamlelere” meraklı birtakım kısımlar olduğu biliniyor. Bu ortada, kamuoyuna kongre ile ilgili açıklamalarda bulunan ve bu tıp aktifliklerin gerekliliğini savunan Ali Ertan Toprak’ın Başbakan Friedrich Merz’in partisi CDU’ya üye olduğunu da belirtelim. Toprak, bir periyot Almanya’daki Alevi örgütlenmesinin önde gelen isimlerindendi. Ayrıyeten Almanya Kürt Toplumu’nun internet sitesinde, Federal İçişleri Bakanlığı ve Federal Göç ve İltica Dairesi’nin destekçi kurum oldukları bilhassa belirtiliyor.
Berlin’deki “kongre”, barış ve eşit yurttaşlık telaffuzuyla örtülü bir jeopolitik hareket olarak yorumlanabilir: Hem memleketler arası diplomasiye ileti veriyor, hem de toplum içinde yeni çatışma çizgileri yaratma riski taşıyor. Türkiye kökenli nüfusun bu çeşit teşebbüsleri nasıl karşılayacağı, kongrenin yeni kutuplaşmalar tetikleyip tetiklemeyeceği şimdi bilinmiyor.
Fakat her durumda, Berlin’in bu “kongre hamlesi”, diplomatik performans ile toplumsal manipülasyon ortasındaki ince çizgiyi ortaya koyuyor ve izleyenleri sorgulamaya, kuşku etmeye, tarihi sorumluluğu tekrar değerlendirmeye davet ediyor.
Biz de sormadan bırakmayalım o vakit: Tüm bu düzenlemeler hakikaten toplumsal barışı güçlendirmeye mi, yoksa yeni çatışma çizgileri yaratmaya mı hizmet ediyor? Almanya kendi soykırım utancına makyaj için yeni husus başlıkları aradığını düşünenler de var.
Yanıtı hiç kolay olmayan sorular gündemdedir. Yeni araçlar ve aktörler de…
Işın Ertürk-Stuttgart
