Bedri Baykam’dan Odatv okurlarına rica
Dün hayatımın en absürt günlerinden birini yaşadım. Halbuki, güne evvel çok hoş başladım. Sanat merkezim Piramid Sanat’ın irtibat yöneticisi Elif Baş’ı, yeğenimiz İbrahim Yüzlü’ye “istemeye” gittik. Güya eski hoş Türk sinemalarında gördüğünüz hoş bir öğlenden sonraydı. Çok çok duygusal anlar yaşadık, ben ağladım. Elif’i isteme konuşmamı yaparken bundan sonra Türkiye’de yerleşmesini istediğim bir cümle kullandım: “Allah’ın müsaadesi, peygamberin kavli, Mustafa Kemal Atatürk’ün verdiği yetki ile sevgili kızımız Elif’i oğlumuz İbrahim’e istemeye geldik”. Akabinde aile, efrat ve yakın arkadaşlardan oluşan kalabalık ortama Atatürkçü bir aile kurulması için bu inanç ve niyetle bu adımın atıldığını vurguladım, Elif’in babası Coşkun Bey de “Verdik gitti, zati Elif de Atatürkçü bir ailede yetişti, aksi düşünülemez” dedi ve gözyaşları ve alkışlarla bu aile birliğinin birinci resmi adımı atıldı ve yüzükler takıldı…
Bu yazıyı okuyan ve bu hoş niyete bedel veren insanların da bundan sonra kız isterken bu cümleleri kullanmalarını dilerim.
Ardından hoş yemekler yenirken, biz de balkonda Atatürk’ün kızlarının Dünya Kupası finalini seyretmeye nihayet koyulabildik. Şimdi setler 1-1’di. Çaba hoştu, büyüktü… Vargas’ın Eda’nın Ebrar’ın, Zehra’nın, Gizem’in bütün kızlarımızın cansiperane eforlarını büyük heyecanla takip ettik. Sonuçta, motamot bu yaz yaşadığımız üzere setler 2-2 iken, beşinci son kısa seti kaybettik. İleride yaptığımız kolay servis yanılgıları olayın tetikleyicisi oldu fakat bunun üstünde durmanın vakti değil. Çok üzüldük lakin kızlarımız tekrar de tebrikleri hak ettiler. Onları kucaklıyoruz, teşekkür ediyoruz; tarihe geçtiler tekrar…
‘SİNİR İÇİNDEYDİM…’
Sonra gençlerle eğlenmeye gitmek yerine çalışmak ve tıpkı vakitte akşamki Türkiye-İspanya futbol maçı ve Sinner Alcaraz, Amerika Açık tenis Turnuvası finalini izlemek üzere yanlarında ayrıldım. Olağanda ben bu büyük turnuva finallerini Odatv’ye yazarken, maçtaki her vuruşun istatistiğini yazılı olarak tutarak bunu dünyanın en önemli formuyla yürütürüm. Tam kendi kendime söyleniyordum, artık birebir anda futbol maçını izlerken bunu nasıl yapacağım diye, hudut içindeydim…
Tam o andan itibaren neler oldu çok uygun biliyorsunuz… Televizyonlara bir göz attığımda gördüm ki CHP vilayet binası polis kuşatması altına alınmış, siyasi krizin göbeğine dalmışız.
O andan itibaren televizyon, iPad ve cep telefonundan “üç maçı” birebir anda izlemeye başladım: Tenis maçı, futbol maçı ve demokrasi maçı! Natürel ki artık “demokrasi maçı” her şeyin önüne geçmişti… Sonuçta bu üç maçı eş vakitli olarak canlı takip etmeye çalışırken hem beynim yeni kapasitelerini keşfetti hem de şaşı olmamak için akla karayı seçtim.
‘O MAÇ 9-0 DA BİTEBİLİRDİ’
Futbol maçı ile ilgili söylenecekler çok kısa: Kaleci Uğurcan dün 3-4 gol çıkarmasaydı, o maç en az 9-0 da bitebilirdi. Bir futbol kümesinde sordular o teknik yönetici kim diye, dedim ki “Türkiye’de ona lisans çıkartamazlar zira bizde yasal hocalık yapamaz, adam uzay futbolu oynatıyor”. Nitekim de maalesef bizim oyuncularımız dün teneffüslerde yahut mahalle ortalarında topla oynanan ortada sıçan durumuna düştüler. Durum o kadar berbat gitti ki güya skor 6-0 olduktan sonra İspanyol hoca futbolcularından daha fazla üstümüze gitmemelerini istedi. Bu ağır hezimetten ötürü bir krize girmek yerine sakin bir biçimde nerede ağır yanlışlar yaptık diye grubun teknik heyetin düşünmesi lazım.
Sinner-Alcaraz maçı için de söylenecek şeyler limitli. Sert saha, Sinner’in üzerinde oynamayı en çok sevdiği taban olmasına karşın dün Alcaraz olağan dışı bir güçle oynayarak akıl almaz bilek hareketleri ile inanılmaz açılar buldu ve sert geri oyununa kısa toplar, loplar, voleler smaçlar… Yani kitapta ne yazıyorsa ekleyerek eksiksiz ve firesiz bir tenisçi olduğunu adeta kanıtlamak istiyordu. Sinner lakin ikinci seti rakibini kırarak kazanabildi, onun dışında bütün setleri kolay kazandı ve 3-1’lik bir skorla 5 milyon dolarlık çeki ve şampiyonluk kupasını konutuna götürdü! Bu seferlik tenis transferimiz bu kadar, bununla yetinin lütfen!
CHP…
Polisin kullandığı hukuksuz yetkiler ve uymaya çalıştığı hiçbir yasal desteği olmayan talimatlar karşısında baba ocağını muhafazaya çalışan CHP’lilerin tarihi direncini heyecanlanarak ve kızarak izledim…
Şimdi dünkü kız isteme seansının akabinde, bugün 24 saati doldurduk. Şizofrenik bir gündü. Tam 24 saat dolarken ben şu anda kayyum Gürsel Tekin’in CHP vilayet binasına polis zoruyla, hengame gürültü ve biber gazı ile nasıl girmeye çalıştığını canlı yayında izliyorum ve kendisiyle geçmişte yaptığım bütün mesaimize bakıp yazıklar olsun diyorum… Öte yandan da, CHP Genel Başkanı Özgür Özel’in her gün hayranlıkla gururlu yürüyüşünü de sevgi, hürmet ve dayanışmayla izliyorum!
Bugün siz bu yazıyı okurken olaylar nasıl gelişmiş olacak bilmiyorum lakin bir tek şeyden eminim, 8 Eylül 2025 Pazartesi günü siyasi tarihimizin en yüz kızartıcı, en rezil günlerinden biri olarak tarihimize izi silinmez halde şimdiden kaydedildi bile…
Hepimiz birbirimizi de seviyoruz, sporu da seviyoruz, voleybolcularımızı da seviyoruz, basketbolcularımızı da seviyoruz. Kendi tuttuğumuz grubu da seviyoruz lakin hiçbirinin yaşadığımız demokrasi maçının ve verilen özgürlük ve hukuk devleti çabasının önünü kapatmasına müsaade vermeyin! Bu maçı alacağız, öbür yolu yok!
