Başsavcı Gürlek’i dolandırmak isteyen kişi kim çıktı: Murat Ongun şikayetçisi

“Karşımızda sadece vatandaşın parasını değil, yargı mensuplarını bile ağına düşürmeye çalışan bir şebeke var.

Cumartesi günü yazdım ve gündeme oturdu. “Berlin Büyükelçiliği dolandırıcılığı” başlıklı yazımda Eskişehir’de iki kişinin borsa yatırımı vaadiyle yıllarca biriktirdikleri paradan nasıl edildiğini ve işin İstanbul’a kadar uzandığını anlatmıştım.

Hatta İstanbul Cumhuriyet Başsavcısını bile arayıp dolandırmaya çalışan bir örgütten bahsediyorum. Bu örgüt, yasadışı bahis gelirleriyle birlikte elde ettiği parayı, mağdurların üzerine açtıkları şirketler üzerinden aklıyordu.

İddianamede ismi geçen isimlerden biri de Ramazan Erkul’du. Bir kişi çıkıyor, Anadolu Adliyesi’ndeki savcıyı “Berlin Büyükelçiliği’nden arıyorum” diyerek kandırmaya çalışıyor. Erkul hakkında bilgi istiyor. MASAK raporu geldiğinde savcının kanaatini öğrenmeye çalışıyor.

Erkul’un ailesinin kendisine ulaştığını, hatasız olduğunu savcıya bildiriyor. Savcı belgenin saklı olduğunu söyleyip bilgi vermiyor ancak şüpheleniyor. Numarasını isteyen bu şahsa, “Belki tekrar arar” niyetiyle kendi cep telefonunu veriyor.

Ve kestirim ettiği üzere sonraki gün +49’la başlayan bir numaradan tekrar aranıyor. Bu görüşme tutanağa bağlanıyor ve başsavcılığa bildiriliyor. Yalnızca Anadolu Adliyesi değil…

Antalya, Bakırköy ve İstanbul başsavcılıklarının da misal biçimde arandığı ortaya çıkıyor. Daha ilginci var. Sırf Berlin değil, Çin Büyükelçiliği ismine da aramalar yapılmış.

İstanbul Başsavcısı Akın Gürlek de durumu fark etmiş, isimli müşavirliği bilgilendirmiş. Pekala, insan sormadan edemiyor: Diplomatik temsilciliklerin ismini kullanarak savcıları kandırmaya çalışan bu şahıslara bu cüreti kim veriyor?

Yazım yayımlandıktan sonra bir kişi beni aradı. İstanbul Başsavcılığı’ndaki olayı anlattı.

Bir belge için randevu almak isterken tanıdığı birinden yardım istemiş. Bu kişi randevuyu almış lakin başsavcılığın “büyükelçi” olarak arandığından haberi yokmuş. Öğrendiğinde kendisi de şaşırmış.

“Kimden yardım istediniz?” diye sordum. “C.Ç’den” dedi.

“Ama o mu aldı, diğeri mı aldı bilmiyorum.”

“Peki, bu kişi kim?” dedim.

“Gazi. İş insanıdır” karşılığını verdi.

Şimdi gelelim can alıcı noktaya…

Açık kaynak taramasında karşıma çıkan bilgi ise değişikti: Bu kişi, İBB soruşturmasında Murat Ongun hakkında müşteki (şikayetçi) sıfatıyla söz veren kişi olarak geçiyordu.

Verdiği tabir hakikat mu, yanlış mı? Bunu kovuşturma etabında göreceğiz. Ancak asıl problem şu: Bu kişi sadece İstanbul Başsavcılığı’nı mı aradı, yoksa öteki savcılıkların gerisindeki kişi de bu muydu?

Evet, Anadolu, Antalya, Bakırköy ve İstanbul’daki savcılar oyuna gelmedi. Lakin iş burada bitmiyor.

Çünkü karşılık bekleyen sorular var:

– Bu şebeke kimlerden oluşuyor, araştırıldı mı?

– Savcılara nasıl bu kadar süratli ulaşabiliyorlar?

– Daha kaç savcı, kaç hâkim bu formda arandı?

– Bu teşebbüslerden etkilenen oldu mu?

– Bu hamasetin kaynağı kim yahut neresi?

Ortada çok önemli bir tablo var. Birileri “büyükelçilik” maskesi takıp adalet sistemine sızmaya, evrakların içine girmeye çalışıyor. Bu, sıradan bir dolandırıcılık değil; yargı sistemine yönelmiş bir sabotaj teşebbüsü.

Ve işin en kritik tarafı şu: Savcıların kapısını çalan bu bireyler, yarın hangi kapıyı çalmaya kalkışacak? Daha da berbatı bugüne kadar çaldıkları devlet kapısından menfaat elde ederek bir şeylere ulaştılar mı?

Değerli okur, yazıyı hazırlayıp araştırırken de dikkatimi çekti.

Bu şahıslar hakkında soruşturma araştırma yapıldığına dair hiçbir bilgiye ulaşamadım. Kapalı bir soruşturma varsa o farklı fakat bu kadar savcıyı dolandırmaya çalışıp haklarında kovuşturma başlatılmaması bir bana mı garip geliyor”