Bahçeli ‘TRÇ’de ısrarcı: Ne yaptığımızı biliyoruz
Türk Akademisi Siyasi Toplumsal Stratejik Araştırmalar Vakfı (TASAV) Başkanı İsmail Faruk Aksu’ya konuşan MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli, “TRÇ ittifakı” ismini verdiği Türkiye-Rusya ve Çin ittifakına ait açıklamalarının üçüncü kısmı paylaşıldı.
Türkgün’de yer alan habere nazaran, Bahçeli’nin açıklamaları şöyle:
Türkiye’nin ulusal menfaatlerini korumak ve geliştirmek; etrafımızda barış, istikrar ve güvenlik odaklı bir “huzur kuşağı” oluşturmak; bütün ülkelerle karşılıklı hürmet ve menfaate dayalı uzun vadeli dostça bağlar kurmak; mevcut meseleleri Türkiye’nin hak ve çıkarları korunarak memleketler arası hukuk çerçevesinde adil ve kalıcı tahlillere kavuşturmak dış siyasetimizin özünü oluşturmaktadır.
Bu unsur ve asıllar temelinde inşa edilen dış siyasetimiz, kudretli, prestijli, kelamı dinlenen, dostluğu aranan ve dostluğuna güvenilen bir ülke olarak 2053’e gelindiğinde Türkiye’nin dünya siyasetine taraf veren global bir güç olmasını hedeflemektedir.
“TÜRKİYE ÖBÜR PROJELERİN UYGULAYICISI DEĞİL…”
Türk Devletleri Teşkilatı’nın tesisi hem fikrî, hem siyasi hem de duygusal manada yüksek bir heyecan uyandırmıştır. Türk Devletleri Teşkilatı’nın kurulmasını müteakip Türk devletlerinin ortak çıkarlarının bulunduğu türlü alanlarda rehberlik edecek stratejik bir evrak olan Türk Dünyası 2040 Vizyonu’nun kabul edilmesi, Türk devletlerine çok önemli iş birliği imkânları sunmaktadır.
Geliştirilecek güçlü ortak bağlantılar, Türk devletlerini ve topluluklarını birbirine yakınlaştırmakla kalmayacak, bölgesel ve global barışa da katkı sağlayacaktır. Partimizin dış siyaset anlayışında özel bir değer taşıyan “Türk Kuşağı” büyük stratejisi; ortak tarih, lisan, kültür ve pahalar etrafında kenetlenmiş Türk toplulukları ve Türk devletleri ortasındaki bağların güçlendirilmesini ve ikili ve çok taraflı diyalog ve bağların sürdürülebilir bir istikrara kavuşturulmasını temel almaktadır.
Bu çerçevede Türkiye, kendisini merkeze alıp yakın ve uzak etrafında olan biten ekonomik, toplumsal ve siyasi her türlü gelişmede kelam sahibi olmak, oburlarının ortaya koyduğu bölgesel ve global projelerin uygulayıcısı değil, kendi özgün projelerinin senaristi, yönetmeni ve başrol oyuncusu olmak, kural ve kurumlarını bu vizyon ile belirlemek, bu tarafta güçlü bir toplumsal mutabakat oluşturmak durumundadır.
Türkiye; Türk ve İslam ülkeleri ile siyasi ve askeri iş birlikleri yapmak suretiyle Türk ve İslam dünyası için ana eksen ve cazibe merkezi olabilecek, bölgesel ve global barış ve istikrara katkı sunabilecektir.
NATO kapsamında bir müttefikimiz olan ABD ile münasebetlerimiz; Avro-Atlantik bölgesi ve hatta dünya barış ve istikrarı açısından kritik ehemmiyet taşıdığı gerçeğine uygun ve Türkiye’nin menfaatleri doğrultusunda siyasetler izlenerek tıpkı vakitte ekonomik, siyasi ve güvenlik boyutlarıyla her iki tarafın çıkarlarına hizmet edecek biçimde, eşitlik ve karşılıklılık temelinde yürütülmesi temel olmalıdır.
UZUN VADELİ SİYASETLER İZLENMESİ GEREKTİĞİNİ DÜŞÜNÜYORUZ
21’inci yüzyılın stratejik odağı durumundaki Avrasya’nın merkezinde yer alan Türkiye’nin, başta Rusya, Çin ve İran olmak üzere Karadeniz ve Hazar Havzası ülkeleriyle bölgesel barış ve istikrarı güçlendirmeyi, iş birliği imkânlarını geliştirmeyi hedefleyen çok boyutlu ve uzun vadeli siyasetler izlenmesi gerektiğini düşünüyoruz.
Uluslararası ilgilerin değişen ve karmaşıklaşan yapısı dikkate alındığında, terörizm, yasa dışı göç, iklim değişikliği üzere global problemlere kalıcı ve kapsamlı tahliller üretmek hiçbir ülkenin tek başına başaramayacağı bir sorumluluktur.
Partimiz, milletlerarası münasebetlere rastgele bir ön yargı ile yaklaşmamakta, gelişmeleri ve sıkıntıları gerçekçi, çok istikametli ve çok boyutlu ulusal bir strateji çerçevesinde kıymetlendirmektedir.
Bu çerçevede Türkiye’nin ulusal güç kaynaklarının topyekûn seferber edilmesiyle akılcı, kararlı ve dengeli bir dış siyaset izlenmesi temeldir ve Milliyetçi Hareket Partisi, program ve siyasetlerini bu anlayış doğrultusunda şekillendirmektedir.
BRICS ve ŞİÖ
Dünya iktisadının ağır olarak Asya-Pasifik bölgesine hakikat kaymaya başladığı yıllar yeni bloklaşmaların da hayata geçmeye başladığı periyot olmuştur. Soğuk savaş sonrası periyotla başlayan süreçte G7 ülkelerinin oluşturduğu blok vakit içinde ekonomik açıdan yavaş bir ilerleme katederken, E7 “emerging 7” ülkeleri olarak tabir edilen “gelişmekte olan 7” ülkenin ekonomik güçleri her geçen gün artmıştır. Türkiye’nin de ortalarında bulunduğu bu ülkeler gelecekteki ekonomik gücü oluşturacak olan ülkeler olarak öne çıkmıştır. Dünyanın en güçlü ekonomileri ortasına giren ve tamamı G20 üyesi olan E7 ülkelerinin yakın bir gelecekte G7’nin üstüne çıkabilecek bir potansiyele sahip olduğu, o periyot tartışılan en değerli mevzulardan birisi olmuştur.
İkinci Dünya Savaşı’nın galiplerinden oluşan devletlerin oluşturduğu savunma, güvenlik ve ekonomik kurumların adaletsiz ve kuruluş prensiplerine uygun olmayan tavır ve davranışları bu kurumlara inancı azaltmıştır. Soğuk savaş sonrası ABD’nin tek kutuplu dünya tasarımı, başka birçok ülke bakımından kabul edilemez olarak değerlendirilmiş, yeni alternatif ittifak arayışları hızlanmıştır. Bu ittifaklar ekonomik gücün de kaydığı Pasifik coğrafyasında ağırlaşmıştır.
BRICS böylesi bir yaklaşımın sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Pasifik kıyılarındaki ülkelerle birlikte başka coğrafyalardaki tek kutupluluğa karşı olan ülkelerin oluşturduğu BRICS’e üye ülkeler 2024 yılı prestijiyle 9’a çıkmıştır. 2028 yılı projeksiyonlarına nazaran dünya hasılası içerisinde G7’nin hissesi yüzde 30’un altında kalırken, BRICS’in hissesinin yüzde 40’lara çıkacağı varsayım edilmiştir.
Türkiye, dünyanın en büyük 10 iktisadı ortasında yer alma amacını bu süreçte yakalayacak ve çok kutuplu dünya nizamı içinde yeni bir kutup başı olarak dünya iktisat ve siyaset sahnesindeki yerini alacaktır. Türkiye’nin BRICS üyeliğini, önder ülke ve global güç olma amacı doğrultusunda değerlendirmesi, tıpkı vakitte da çok taraflı ve çok boyutlu bağlardan vazgeçmeden hem Doğu’ya hem Batı’ya bakan bir politikanın tezahürü olarak görmesi, Doğu–Batı ikilemi yerine bağlantı biçimine odaklanarak ulusal menfaatler, demokratik bedeller, tüzel ve insani prensipler bağlamında bahse yaklaşması yerinde olacaktır.
BRICS, G7’Yİ GERİDE BIRAKTI
Küresel GSYİH’nin yaklaşık yüzde 27’si ve global petrol üretiminin yaklaşık %32’sini bir ortaya getiren bir platform niteliği kazanan BRICS, G7’yi geride bırakmış, yeni katılacak ülkelerle birlikte gelecekte tesirinin çok daha fazla olacağı bir potansiyele sahip hâle gelmiştir. BRICS’in gelişmekte olan ekonomiler ile karşılıklı fayda sağlanabilecek bağlantılar kurmak ve geliştirmek isteği Türkiye açısından da karşılık bulmakta, jeoekonomik tartı merkezinin Asya-Pasifik’e kaydığı bu periyotta Türkiye’nin BRICS’e ilgisi ekonomik iş birliği imkanını artırma, yeni memleketler arası finansal kuruluşlara entegre olabilme, bir yandan da ekonomik ve siyasi alternatifler yaratma isteğini desteklemektedir.
BRICS’in yapısına bakıldığında Batı çıkarlarına direkt bir tehdit teşkil etmemekte; OECD, NATO ya da AB muadili olmamaktadır. Brezilya ve Hindistan üzere üye ülkeler Batı’ya Çin ve Rusya’dan daha yakın bulunmaktadır. Türkiye’nin bulunduğu coğrafya prestijiyle mal ve gücün taşıma koridorları üzerinde bulunması, Türkiye’yi Doğu-Batı, güney-kuzey ekseninin merkezi pozisyonuna taşımaktadır. Bu nedenle global sistemde çok boyutlu bir diplomasinin daha değerli hâle geldiği bir periyotta Türkiye, her durumda Doğu-Batı ortasında yarattığı istikrar siyasetini devam ettirmek durumunda olacaktır.
BRICS, BATI’NIN ALTERNATİFİ DEĞİL
1952 yılında NATO’ya giren Türkiye, güçlü bir orduya sahiptir ve soğuk savaş devrinde çok kıymetli rol üstlenen NATO’nun güney kanadında güçlü bir müttefik olarak üzerine düşeni yapmıştır. 20’nci yüzyılın son çeyreğinde ve 21’nci yüzyılın başlarında dünyadaki esaslı ve süratli değişiklikler Türkiye’yi NATO’nun bir kanat ülkesi pozisyonundan çıkarmış Avrasya, Afrika ve Orta Doğu bölgelerinin kesişme noktasında merkezi bir ülke pozisyonuna getirmiştir.
BRICS, Türkiye için Batı’nın, daha açık deyişle NATO ve AB’nin alternatifi değildir ve Türkiye’nin BRICS ilgisine Batı’dan vazgeçme, Doğu’yla bütünleşme olarak bakmamak gerekir.
ŞİÖ EN BÜYÜK BÖLGESEL ORGANİZASYON
Şanghay İşbirliği Örgütü ile münasebetler de benzeri nitelik taşımaktadır. Rusya, Çin, Kazakistan, Kırgızistan, Tacikistan, Özbekistan, Hindistan, Pakistan ve İran’dan oluşan dokuz üyeli bir bölgesel iş birliği teşkilatıdır. Temel amaçları ortasında, bölgesel barış, güvenlik ve istikrarı sağlamak ve korunması için çoklu iş birliğini geliştirmek, yeni tehditlere karşı ortak hareket etmek, üye ülkelerin ekonomik büyümeleri ve sosyal-kültürel gelişimlerini desteklemek sayılmıştır.
Bu gayeler doğrultusunda ŞİÖ, üyeleri ortasındaki iş birliğini pek çok alanı kapsayacak formda genişletmiştir. Gelinen noktada ŞİÖ dünyanın en büyük bölgesel tertibi olarak 34 milyon km² alanı ve Avrasya kıtasının %60’ını, dünya iktisadının yaklaşık yüzde 30’unu kapsamaktadır. Ayrıyeten 3 milyarı aşan nüfusu ile dünya nüfusunun yaklaşık yarısını teşkil etmektedir.
Türkiye, Nisan 2013’de ŞİÖ ile diyalog iştiraki muahedesi imzalamış ve örgütle türel bağının temellerini atmıştır. Bu muahede, 2017’de TBMM’de onaylanmış ve yürürlüğe girmiştir. Diyalog ortağı Türkiye ile ŞİÖ ortasında, başta bölgesel güvenlik, terörle çaba, uyuşturucu kaçakçılığı ve organize hataların önlenmesi ile ekonomik ve kültürel alanlar olmak üzere çeşitli mevzularda iş birliğinin geliştirilebileceği öngörülmektedir.
Türkiye’nin, dünya nüfusunun yaklaşık yarısının, Avrasya coğrafyasının yüzde 60’ının ve dünya iktisadının yaklaşık yüzde 30’unun bir ortaya geldiği bir yapı ile iş birliği her açıdan çok pahalıdır.
Türkiye bölgesel bir güç olmanın da ötesine geçerek hem Batı hem de Doğu ile diyalog kurabilen ender bir ülke örneği sergileyerek Asya’daki güvenlik ve politik denklemi etkileyebileceğini göstermektedir. Bu teşebbüsler esasen yeni de değildir. Gazi Mustafa Kemal Atatürk devrinden itibaren de Türkiye ulusal amaçlar ve menfaatler doğrultusunda Selçuklu kartalı misali hem Doğu’ya hem de Batı’ya bakan bir anlayışla Türkiye merkezli siyasetler belirlemiştir. Bu iki örgütle münasebet de Türkiye’nin kökü çeyrek asır öncesine dayanan Asya-Pasifik açılımı sürecinin bir devamıdır.
Günümüzde ABD ve Avrupa devletleri ekonomik olarak görece güç kaybederken mevcut milletlerarası nizamın kurumlarını ve kurallarını da çalıştırmamaktadır. BM sistemi de IMF, Dünya Bankası ve Dünya Ticaret Örgütü üzere memleketler arası kuruluşlar da aktifliğini kaybetmiştir.
Esasen NATO ve AB açısından yapılması gereken kıymetlendirme, NATO müttefiklerinin Türkiye için tehdit teşkil eden ögelere, teşebbüslere ve ittifaklara alenen neden dayanak verdikleri olmalıdır. Türkiye’nin Batı blokundan uzaklaştığını tez edenlerin öncelikle hem NATO müttefiklerimizin bu yaklaşımını hem de 1963 yılından beri AB’nin bizi kapısında bekletip, bizden çok daha sonra başvuran ve ekonomik ve siyasi manada çok gerimizde olan ülkeleri üyeliğe kabul ettiğini sorgulamaları gerekmektedir.
Çok kutuplu bir dünya sistemine geçiş arayışlarının arttığı, yeni paylaşım savaşlarının ve güç kaymalarının yaşandığı bir periyotta Türkiye’nin Batı’dan vazgeçmeden Doğu ile yani Asya ile ekonomik, siyasi ve kültürel iş birliğini geliştirmesi Türkiye’nin gelecek maksatlarıyla uyumlu olacaktır.
“NE YAPTIĞIMIZI BİLİYORUZ”
Türkiye’nin dünyanın jeopolitik merkezinde yer aldığı şuuru ile hareket ederek Doğu-Batı ve kuzey-güney istikrarlarına dikkat eden çok istikametli bir dış siyaset izlemesi kaçınılmazdır.
Doğu’dan da, Batı’dan da, kuzeyden de, güneyden de kopmayız, vazgeçmeyiz. Eksen değişikliği, ideolojik sapma, yanlış istikamete gitme üzere telaffuzların bizim nazarımızda değeri yoktur. Aslolan Türkiye’nin ahdi hak ve menfaatleridir.
Ne yaptığımızı biliyoruz. Daima dediğim üzere. “Benim aklım daima Türkiye’dir.”
Türkiye’nin ve Türk milletinin hak ve çıkarlarını, inançlı ve müreffeh geleceğimizi düşünüyor, onu planlıyoruz.
Üçüncü bin yılın birinci yüzyılında dünyada yeni bir paylaşım süreci yaşanırken, Türkiye’de çok kıymetli tarihi, siyasi ve ekonomik bir süreçten geçmektedir.
Küresel hegemonyanın tüm dünyayı rahatsız ettiği, ahlaki kıymetlerin erozyona uğradığı, iki kutuplu dünyadan tek kutuplu yeni bir dünya tertibine geçişin getirdiği sıkıntılar ve çok kutuplu nizama yanlışsız yol alış sancılarının yaşandığı şu devirde, ulusal varlığa sahip çıkarak, öz inançla yeni periyodun dinamiklerini âlâ anlamanın bir mecburilik olduğunu düşünüyoruz.
Ekonomik gelişmişlik açısından kuzey ve güneyin ortasında, kültür ve medeniyet akımları açısından da Doğu ile Batı’nın ortasında bir köprü misyonu gören Türkiye, jeopolitik ve jeostratejik pozisyonu prestijiyle dünyanın merkezindedir. Ne yazık ki tüm etnik ve bölgesel çatışmalar, bunlardan kaynaklanan kaos ve kaos Türkiye’nin bulunduğu bölgede yaşanmış ve yaşanmaktadır.
Coğrafi olarak Asya, Afrika ve Avrupa’yı birbirine bağlayan bir köprü rolü üstlenen Türkiye, kıymetli doğal ve beşeri kaynaklara sahiptir.
Türkiye, ABD ve AB’nin başını çektiği Batı ile Rusya, Çin, Hindistan ve Japonya’nın başat olduğu Doğu’daki güç odaklarının tam merkezindedir.
DÜNYA MEDENİYETLERİNİN KESİŞME NOKTASIYIZ
Öte yandan Türkiye, dünya coğrafyasında büyük askeri güç olan NATO’nun güney kanadını oluşturan, bütün faaliyetlerinde ve tatbikatlarında faal rol alan bir devlettir. Türkiye, jeokültürel olarak da İslam dünyası ile Hristiyan Batı ve Hindu-Budist Doğu dünyasının hudut bölgesinde bulunan Müslüman nüfusa sahip fakat laik bir devlettir.
Kısacası, jeopolitik ve jeokültürel çizgilerin odağında olan Türkiye, tıpkı vakitte dünya kültür ve medeniyetlerinin kesişme noktasında yer almaktadır. Bunun şuuruyla çok taraflı ve çok boyutlu bir yaklaşımla politikalarımızı belirliyoruz. Türkiye’nin öteki ittifaklara üyeliği, ne AB iştirak süreci açısından ne de NATO üyeliği açısından bir zafiyet manasına gelmemektedir. Türkiye hala kendi taahhüt ve sorumluluklarının gerisindedir.
Ancak bir tarafın devamlı taviz verdiği, devamlı geri adım attığı, devamlı mahkûm olduğu bir diyaloğun ne dostlukla, ne müttefiklikle, ne de komşuluk kıymetleriyle bağı olacaktır.
Türkiye’nin jeopolitik ve jeostratejik pozisyonu temkinli, önlemli ve çok boyutlu bir dış siyaset takibini gerektirmektedir. Bizim TRÇ ittifakı teklifimiz de bu doğrultudadır ve gelişmeler karşısında Türkiye için akla, diplomasiye, siyasetin ruhuna, coğrafik kaidelere ve yeni yüzyılın stratejik ortamına en uygun seçenek olarak Türkiye, Rusya ve Çin’den müteşekkil “TRÇ” ittifakının inşa edilmesini öngörmektedir.
Bu durum ulusal siyasetimize, devlet ve millet yapımıza, gelecek tasavvurumuza uygundur. Milliyetçi Hareket Partisi, Türkiye merkezli yeni bir medeniyet ve yeni bir dünya tesisini kendisine siyasi misyon olarak belirlemiştir. Bu misyonumuzun kökleri, Türk milletinin tarihi ve kültürel gerçeklerine dayanan ve geleceği kucaklayan bir anlayışın tezahürüdür.
Cumhuriyet’in yeni yüzyılında iç ve dış kaynaklı tüm kamburlardan kurtulmak ulusal gayemizdir. Türk milleti ve Türkiye Cumhuriyeti yeni yüzyılda çaresizliği reddetmiş, çözümsüzlüğü dışlamış, ümitsizliği elinin karşıtıyla itmiştir. Ulusal birlikle yükseliş iradesini her alanda ortaya koyma kararlılığındadır.”
