Annelerinden zorla alındılar: Bavul gibi bebek ticareti… Bir ülkenin vicdan davası

Güney Kore, on yıllar boyunca yoksulluğun, savaşın ve toplumsal damgalamanın yükünü çocuklara yükledi. Kore Savaşı’nın akabinde evli olmayan bayanlardan doğan ya da yabancı askerlerden olan bebekler, refah harcamalarından kaçınmak isteyen bir devletin gözünde “yük” sayıldı. Artık ise, bu çocukların “bavul gibi” Avrupa ve Amerika’ya gönderildiği ortaya çıkan kitlesel evlat edinme nizamı, Güney Kore’de yargı konusu oldu.

200 BİN BEBEK, 50 YIL SÜREN SESSİZLİK
1950’lerden itibaren yaklaşık 200 bin Koreli çocuk, ABD ve Avrupa ülkelerindeki ailelere evlatlık verildi. Kimi keyifli bir hayat buldu, kimi ise geçmişine dair en ufak bir bilgiye ulaşamadan büyüdü. Güney Kore’de kurulan Hakikat ve Uzlaşma Kurulu, bu sistemin ardında karanlık bir gerçek olduğunu gün yüzüne çıkardı: Geçersiz evraklar, zorla alınan bebekler, istismar edilen aileler…

ÇOCUKLAR BAVUL ÜZERE TAŞINDI
Komisyonun yayımladığı raporda, 1984 yılına ilişkin bir fotoğraf dikkat çekti: Battaniyeye sarılı bebekler, bir yolcu uçağında koltuklara bağlanmış haldeydi. Altındaki başlık ise her şeyi özetliyordu:
“Çocuklar bavul üzere yurtdışına gönderildi.”

Komisyonun Başkanı Park Sun-young bu tabloyu “tarihimizin utanç verici bir parçası” olarak nitelendirdi. Rapor, devletin yıllar boyunca çocuk refahı için bütçe ayırmak yerine, özel evlat edinme ajanslarını kullanarak “maliyet etkin” bir tahlil aradığını belgeledi.

SAHTE VEFAT EVRAKLARI
Komisyona bildirilen 367 hadiseden 56’sında açık insan hakları ihlalleri tespit edildi. Birçok annenin bebeğinin öldüğü söylendi; halbuki bebekler yaşıyordu ve farklı kimliklerle diğer ailelere gönderilmişti. Kimi çocuklar uçuş öncesi ölmüş, onların yerine öbür bebekler birebir isimle evlatlık verilmişti. Ajanslar, ebeveynleri hayattayken çocukları yetim olarak gösterdi, dokümanlar tahrif edildi.

YILLAR SONRA GERÇEĞİ ARIYORLAR
Yetişkinliğinde biyolojik ailesini arayan birçok kişi, Güney Kore’ye dönüp boş kayıtlarla, imha edilmiş evraklarla ve susturulmuş bir sistemle karşılaştı. Danimarka’da büyüyen Boonyoung Han, “Gerçek olmadan hayatlarımız varsayımlara dayanıyor. Devlet şiddetinin iz bırakmayan kurbanlarıyız” derken, İsveçli Hanna Johansson bu raporu “gecikmiş bir zafer” olarak nitelendirdi.

“DEVLET ÖZÜR DİLEMELİ, TAZMİNAT ÖDENMELİ”
Komisyon, Güney Kore hükümetine şu davetlerde bulundu:

-Tüm mağdurlardan resmî özür dilenmeli,

-Mağdurlara tazminat ödenmeli,

-Evlat edinme sürecindeki tüm ferdî olaylar derinlemesine araştırılmalı.

Komisyonun vazife mühleti yakında sona erecek olsa da, bu rapor devletin birinci kez milletlerarası evlat edinme sistemindeki kabahat iştirakini kabul ettiği doküman olarak tarihe geçti.

BİR ÜLKENİN VİCDAN DAVASI
Güney Kore’nin yoksulluktan doğan acı verici kararları, bugün çağdaş bir toplumun yüzleşmek zorunda kaldığı bir vicdan muhasebesine dönüştü. Artık dünya, bavul üzere gönderilen bu çocukların sesini daha net duyuyor.

Çeviri