Anglo-sakson istihbaratları için “ezeli düşman veya dost” yoktur
Önceki hafta Suriye Devlet Başkanı Ahmed Şara, New York’taki Genel Kurul’da katıldığı toplantının ardından CIA’in eski başkanı David Petraeus ile bir ortaya geldi. Evvel Irak akabinde da Suriye alanında savaşan “eski düşmanlar”, kelam konusu buluşmada birbirlerine övgüler yağdırmaktan ise geri durmadılar. Şara, “Bir vakitler savaş alanındaydık ve artık diyalog alanına geçmemiz yeterli oldu, savaştan geçmiş biri barışın ehemmiyetini en âlâ bilen kişidir” derken muhatabı ise kendisini “Şara’nın hayranı” olarak nitelendirecek kadar kelamlarında cüretkârdı. Ayrıntılı olarak hatırlatmak gerekirse, Şara’nın Irak topraklarında “ABD’ye karşı” savaştığı birebir periyotta ülkedeki Amerikan kuvvetlerinin başında Bay Petraeus bulunuyordu. Sonradan Suriye’ye geçip “mücadelesine” burada devam edecek olan Ahmet Şara’nın yakalanıp bulunması için ABD, üstüne 10 milyon dolarlık para mükafatı dahi koymuştu…
ŞARA VE ŞÜREKÂSINI 2003 BAHARINDA IRAK’TA ALANDA BİR TÜRLÜ GÖREMEMİŞTİK
Şimdi sizlerle kemerlerimizi bağlayıp evvela 22 sene öncesine bir gidelim… 2003 baharı. Yani Amerika Birleşik Devletleri’nin komşu Türkiye başta olmak üzere bütün dünyanın gözü önünde Irak’ı işgale giriştiği dönem… O harikulâde kritik gün, hafta ve aylarda Şara’nın tam olarak nerede olduğunu ve dahası yanında/yakınında olan ve sonradan birlikte savaşacakları etrafının ABD’ye tam da ve temel olarak direnilmesi gereken o ateş çemberinde rastgele bir halde bir direnç gösterip göstermediklerini tam olarak bilmemekle birlikte bunun kuvvetli beklenen karşılığının koca bir “hayır” olduğunu biliyoruz. Anglo-Amerikan kuvvetleri Basra Körfezi’nden Bağdat’ı “fethetmek” üzere yıldırım süratiyle ilerlerken, sonradan alanda “direnişe” katılacak binler tahminen de on binlerce militanı ortalarda her nedense bir türlü görememiştik. Her şey başladığı üzere bitmiş ve ülkenin kadim başşehri tabir yerindeyse çocuk oyuncağı üzere düşmüş ve de Firdevs Meydanı’nda devrilen Saddam heykelinin üzerinde tepinen onlarca kişilik yığın gerçekten de çoluk çocuktan oluşmaktaydı…
YENİ AMERİKAN YAPIMINDA BU DEFA SIFIR KİLOMETRE TOYOTA CİPLERDE UZUNLUK GÖSTERECEKLERDİ
Aradan 11 sene geçti ve 2014 yaz başına geldik… Önümüze gerçek manada servis edilen ve son derece eğreti ve absürt imajlar üzerine çoğumuz uzun uzadıya durup pek düşünme ihtiyacı duymadı ve dahası olayların baş döndürücü suratı buna pek de el vermiyordu açıkçası… O ana kadar “direniş hatlarının” hudutları, Irak’ın orta ve güney kesitlerinde ve daha çok da Şiilerin yüklü olarak yaşadığı, bulunduğu ve çalıştığı her tıp noktaya irili ufaklı araçlar eşliğinde canlı bombaları kullanmak suretiyle intihar hücumları düzenleyip her seferinde da yüzlerce kişinin canını almakla belirlenen “büyük direnç fedaileri” 2014 yazının başına gelindiğinde onlar için belirlenen yeni toplu rolleri için çoktan hazırlardı bile… Sınıf kilometre bembeyaz ve son model Toyota ciplerden oluşan ve yeniden beyaz ve olağan ki ithal “ciks” spor ayakkabıları üzerinde simsiyah çarşaftan bozma pelerinleriyle ve nereden – kimden geldiği “belirsiz” kısmı ağır silahları ile kendi kameralarının karşısına geçiverdiler bir anda. Sıra yeniden Iraklı Şiilerin toplu infazlarına geldiğinde bu defa “Hollywood produktion”larına neredeyse taş çıkartacak senaryolar, çekim ve montajlar eşliğinde hazırlanan kısa sinemalar tüm dünya kamuoyunun dikkatine sunuluyordu.
SOVYETLERE KARŞI UYGULANAN “DÜNYA PETROL FİYATLARINI DÜŞÜRME” STRATEJİSİ TEKRAR MASADA
Ülkede çoktandır taş taşın üzerinde kalmadığı ortamda ezici çoğunluğu o ana kadar ya mahpusta ya da toplu gözaltı kamplarında olan Iraklı militanlar, bir anda olağan kaidelerde hiçbir formda erişemeyecekleri teknik, lojistik ve askeri imkanlara kavuşuyorlardı… Kelamı uzatmadan süratlice sadede gelirsek, emperyalist kapitalizmin öncesi, sırası ve sonrasında ana birkaç gündemi olduğu aşikârdı: Geniş bölgede Siyonist İsrail rejimine muhalif ve diş bileyen, öteki bir deyişle dinî fanatik Yahudi devletinin birincil düşmanı komşu Arap ülke rejimlerini birer birer devirip etraftaki direniş çizgisini çökertmek. Bir taşla değil iki, birden fazla kuş vurmak da emperyal finans kapital için “helaldi”; Irak birkaç modüle bölünmeli ve kuzeyde Amerikancı bir Kürt idaresi oluşturup buranın petrolü başta olmak üzere doğal kaynakları ne yapıp edilip Akdeniz’e çıkmalıydı. Burada amaçlanan ise dünya petrol fiyatlarını olabildiğince düşürüp; o ana kadar hem askeri hem de az çok ekonomik olarak yükselişe geçmiş bulunan Rusya’nın temel bütçe gelirlerine önemli bir darbe vurabilmekti. Gerçekten bu 1980’lerde Sovyetler Birliği’ne karşı Suudi Arabistan’ın öncü işbirlikçiliğinde denenip muvaffakiyete ulaşmış bir formüldü. Özetle, görünen ile gerideki büyük fotoğraf ortasında dağlar vardı.
İSRAİL’İN IŞİD’İN DENETİM ETTİĞİ ALANA RASTGELE BİR ASKERİ MÜDAHALESİNİ GÖRDÜK MÜ
Şimdi de 2014’ün yaz ayları sonlarına, sonbaharına ve devamına gidelim hızla. Kendilerine “Irak Şam İslam Devleti” ismini takan silahlı kümeler koalisyonu bir anda Suriye’nin de birçoklarında denetim sağlayıvermişti. Ve o andan, Rusya Federasyonu Silahlı Kuvvetleri’nin 30 Eylül 2015’teki müdahalesi ile başlayan sürece kadar ferdi ve toplu “kan banyosu” metotlarını Suriye alanına taşıyorlardı. Yalnız yine dikkati geçen çok değerli ironik ve manidar bir gerçeklik de at başı gidiyordu. Birebir periyotta İsrail ismi verilen devletçik, bugünkü kadar olmasa da, yer yer Esad Rejimini askeri olarak amaç alıyor, tekrar Lübnan’a da orta sıra savaş uçakları ile taarruzlar düzenlemekten geri durmuyordu. Ne var ki tıpkı İsrail bahsi geçen kritik periyotta IŞİD’in Suriye’de denetim ettiği geniş alana hiç mi hiç dokunmuyor, buralara en ufak bir hücum düzenlemiyordu. Bu ortada o İsrail değil miydi, ondan öncesinde Hamas, İslami Cihat üzere Filistinli örgütler üzerinden birebir vakitte “radikal İslam”, “siyasal İslam” ile savaştığını propaganda edip duran?!.. İlgili teşkilatların, El-Fetih’e karşı kısmen MOSSAD tarafından desteklenerek kurulmasından o ana kadar radikallikleri uzak orta IŞİD, El-Nusra, Ceyş-ül İslam, vs. ile kıyaslanabilecek cinsten değildi. Hülasa Irak’dan sonra tıpkı büyük fotoğrafın bir sonraki karesinin ortasına bu defa Suriye oturacaktı ve ne yapıp edip buradaki iktidarın devrilmesi ve “ikinci kuş” olarak da ülkenin bölünmesi, Türkiye’ye de karşı da koz olarak kullanılacak kuzeyde bir özerk bölge tesis edilmeliydi.
KUZEY IRAK PETROLÜNÜN DOĞU AKDENİZ’E İNME TEHLİKESİ BİTİNCE KARTLAR TEKRAR KARILDI
Büyük devletler, ne rastgele bir ülke idaresinin kara karşı kara gözü için ne de temel olarak soydaşları için öbür ülkelerin topraklarına dönük özel askeri operasyonlar düzenleyip silahlı müdahalede bulunurlar. Rusya’da birebir halde Başar Esat Rejimi’ni kurtarmaktan çok, Kuzey Irak petrolünün Doğu Akdeniz’e inmek üzere olduğu ve SSCB devri senaryosunun çok yakın bir ufukta gözüktüğünü anladığı an hazırlıklara başlayıp düğmeye basmıştı. Bu onun için hudut ötesi bir “ekzistansiyalist operasyondu, yani bir nevi varlık yokluk sorunuydu. Bu doğrulamak üzere tersten sağlamasını yaparsak şayet, yeniden tıpkı Rusya’nun artık malum tehlike kıymetli ölçüde ortadan kalktıktan ve üstüne üstlük Ortadoğu’nun en değerli petrol–doğal gaz üreticileri ile (Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri) ilgili süreçte müttefik haline geldikten sonra, her şeye karşın Suriye için “direnmesi” için fazla bir nedeni kalmıyordu ve bu nispette de adeta bir gecede rejimi Şara kuvvetlerine teslim ediyordu.
ŞARA’NIN İKTİDARA GELMESİ İLE İSRAİL ASKERİ ATAKLARININ BAŞLAMASININ TEĞE BİR ÇAKIŞMASI
Şara iktidarının birinci günlerinde Türkiye’ye ne kadar gülücükler atarsa atsın, Türk devletinin yetkililerini ne ölçüde “bağrına basarsa basar gözüksün”, dolaylı olarak İsrail’in büyük ve uzun erimli bölge ajandasında bir “ara durak”ın lokal kaptanı olmaktan öteye gidemeyecekti. Ahmed Şara iktidara geldikten (getirildikten) sonra, Suriye Arap Cumhuriyeti’nin egemenlik ve bağımsızlığından geriye kalan son stratejik tesis, yer ve işletmelerin ne kadar hunharca, topyekûn ve stratejik olarak İsrail Hava Kuvvetleri tarafından darma duman edildiğini hepimiz adım adım seyrettik ve çok net anımsıyoruz. Şara ilgili devirde 1- Buna karşı gerçek manada ne yaptı?.. 2- En azından hususa dair kaç açıklama – demeç ve hareketini hatırlıyoruz?!.. 3- Dahası Gazze Şeridi’nde gerçekleştirilen 21. Yüzyıl’ın en büyük sivil soykırımı karşısında kendisinin durumunu biliyor muyuz nitekim de?!..
HİÇBİR VAKİT GERÇEK DÜŞMAN OLMAK BİR YANA BİLAKİS HER DAİM SAKLI MÜTTEFİKLERDİ
Şara son vakitlerde bir yerde, hiçbir şey olmamış üzere “dünkü düşmanları” ile kravatlı kadro elbiseli kostümü ile bir buluşmadan başkasına geçiyor; Büyük İslam Dünyası’nda vaktinde Libya bugün ise hala İran, Afganistan ve Yemen dışında, emperyalistlere gerçek manada diş bileyen ve onlarla samimi olarak ve dişe diş savaşan neredeyse hiçbir ülke ve devletin olmadığı acı gerçeğini kanıtlamaya devam ediyor. Süreksiz olarak beyaz yahut siyah pelerinlere büründüğü periyottaki “düşmanlar”ı aslında süreksiz ve dahası “gizli müttefikleri” olmasındı sakın?!.. Hakikaten, Suriye Rejimi’nin sonuncu olarak düşmesinden evvel ona birebir anda saldıran her ikisi değil miydi?!.. “Düşmanımın düşmanı dostumdur” düsturunun gerçek ve gerçek olduğu oranda, İsrail karşısındaki cephe sınırının yarılıp un ufak edilmesi için yerellerdeki iş birlikçi taşeron güçlerle güç birliği yapmak ismine bukalemun misali formdan hale giren Batılı askeri-politik ve istihbarat kurumlarının temsilcileri için hiçbir vakit ne gerçek dost ne de gerçek bir düşman vardır; yalnızca ve sırf kullanılıp günü ve yeri geldiği vakit atılacak lokal siyasi-askeri araçlar, o kadar…
Okay Deprem
