AKP’liler TBMM’de ayakta alkışlayınca geçmişine baktık: Diktatör kayınbabanın işkenceci damadı
Endonezya Cumhurbaşkanı Prabowo Subianto, resmi ziyaretlerde bulunmak üzere bu sabah Türkiye’ye geldi.
Türkiye Büyük Millet Meclisinde (TBMM) bir konuşma yapan Subianto’yu TBMM Başkanvekili Bekir Bozdağ karşıladı. TBMM Başkanı Numan Kurtulmuş ile AKP’li milletvekilleri tarafından ayakta alkışlarla karşılanan Subianto, TBMM’deki hitabında, “Endonezya için Türkiye en büyük Müslüman medeniyet. Bizler için Türkiye aslında Osmanlı İmparatorluğunun bir devamı ve biz aramızdaki tarihi alakaları hatırlıyoruz. Biz Türkiye’yle, belirsizlikler dolu bu dünyada adaletin ve doğruluğun savunulması için yan yana durmak istiyoruz. Gençken benim kahramanım, benim ikonum Mustafa Kemal Atatürk’tü, Fatih Sultan Mehmet’ti” dedi.
Subianto TBMM’de
ESKİ BİR GENERAL
Endonezya’nın sekizinci cumhurbaşkanı Subianto, 1951 yılında doğdu. Subianto, cumhurbaşkanı olmadan evvel de epeyce tanınan bir figür.
2019-2024 yılları ortasında ülkenin savunma bakanlığını üstlenen Subianto, eski bir general.
20 Ekim 2024’te cumhurbaşkanı seçilen Subianto’nun kayınbabası, 1968-1998 yılları ortasında ülkeyi yöneten Endonezya’nın ikinci cumhurbaşkanı Sukarno.
Sukarno, Mayıs 1998 isyanlarının akabinde istifa etti. Subianto’nun, kayınbabasının istifasına giden süreçte oynadığı rol hâlâ daha gizemini koruyor.
O periyot ordu kumandanı olan Subianto’nun, kayınbabasının yerine geçmek istediği uzun mühlet sav edildi.
Mayıs 1998 isyanları
“BEN KAYINBABAMA ASLA İHANET ETMEDİM”
Sukarno’nun yerine yardımcısı B.J Habibie geldi. Subianto ise “işkenceci” olduğu teziyle ordudan ihraç edildi. 2000 yılında ise Subianto, “Ben Habibie’ye asla tehdit etmedim. İsyanların gerisinde ben yoktum. Bu büyük bir palavra. Ben Suharto’ya asla ihanet etmedim. Ben Habibie’ye asla ihanet etmedim. Ben ülkeme asla ihanet etmedim. Beni günah keçisi yapmak isteyen, tahminen de kendi iştiraklerini gizlemek isteyen aşikâr bir küme vardı” dedi.
Subianto’nun gençliği
İNSAN KAÇIRMA İDDİALARI
Subianto’nun komutasındaki birlikler, Mayıs 1998 ayaklanmalarından evvelki aylarda en az dokuz aktivisti kaçırdı ve azap etti. Ayrıyeten Şubat 1997 ile Mayıs 1998 ortasında, hepsi hâlâ daha “kayıp” olan 13 aktivistin kaçırılmasını organize ettiği sav edildi.
Suharto ve Subianto
OĞLU MODA TASARIMCISI
Subianto’nun oğlu Didit Hediprasetyo ise babası ve dedesinin bilakis kendisine öbür bir yol çizdi. Ülkenin en tanınan sosyetik figürleri ortasında yer alan Didit, bir moda dizayncısı.
Harvard’da Shakespeare tiyatro atölyesine katıldıktan sonra genç yaşta modaya ilgi duymaya başlayan Didit, 2007’de Paris Parsons Tasarım Okulu’ndan mezun oldu ve burada fotoğraf, fotoğrafçılık ve sanat tarihi dersleri aldı.
Ocak 2010’da Hotel de Crillon’un salonlarında birinci İlkbahar/Yaz 2010 haute couture gösterisini sunan Didit, yalnızca beş adet üretilen BMW Individual 7 Serisi’nin özel sonlu sayıda iç ve dış dizaynını yapan birinci Asyalı sanatçı oldu.
Instagram’da 215 bin takipçisi bulunan Didit Hediprasetyo, toplumsal medyada da hayli etkin.
Didit Hediprasetyo
Didit Hediprasetyo’nun Instagram sayfasından yaptığı paylaşımlar
SEÇKİN BİR AİLEDEN GELİYOR
Subianto’nun babası Sumitro Djojohadikusumo (1917–2001), Endonezya’nın birinci cumhurbaşkanı Sukarno’nun ekonomi bakanı ve Endonezya’nın ikinci cumhurbaşkanı Suharto’nun araştırma ve teknoloji bakanı olarak görev yapan bir ekonomist.
Baba Sumitro, oğluna Endonezya Ulusal İhtilali sırasında Lengkong’da Japon güçlerine karşı bir olayda öldürülen kendi küçük kardeşinin ismini verdi. Subianto’nun annesi Dora Marie Sigar (1919–2008), Langowan’daki Sigar-Maengkom ailesinden gelen Minahasan ve Alman kökenli bir Protestan Hristiyan.
Sumitro’nun babası Margono Djojohadikusumo, ülkenin birinci devlet bankası Bank Negara Indonesia’nın kurucusu, Endonezya’nın süreksiz Yüksek Danışma Konseyi’nin ilk lideri ve Endonezya’nın bağımsızlığı için adımları taslak haline getiren Bağımsızlık Hazırlık Çalışmaları Soruşturma Komitesi’nin bir üyesiydi. Babasının ve büyükbabasının soyağacıyla Subianto, 1945’teki kuruluşundan bu yana Endonezya’da yüksek mevkilerde vazife yapan bir ailenin üçüncü kuşağı.
SUHARTO’NUN HİKAYESİ
Subianto’nun kayınbabası Suharto ise farklı bir kıssa. 1998’de istifa eden Endonezya’nın ikinci cumhurbaşkanı Suharto, 1965-1967 Endonezya katliamlarının akabinde vazifeye geldi.
Gazeteci Soner Yalçın, 6 Mart 2010’da kaleme aldığı “Türkiye’nin nereye sürüklendiği bu satırlarda gizli” başlıklı yazısında Suharto’nun öyküsünü ve kelam konusu katliamı şu sözlerle yazdı:
(…) Tarih: 30 Eylül 1965
“30 Eylül Hareketi” isimli bir küme Endonezya’nın en kıdemli altı generalini kaçırdı! Endonezya Ordusu’nun altı üst seviye generalin kaçırılması, rütbesi düşük bir generalin önünü açtı. Bu isim, Tümgeneral Muhammed Suharto idi.
Önce çabucak orduyu hakimiyeti altına aldı.
Generalleri komünistlerin kaçırdığını argüman etti ve bağımsızlıkçı, ilerici, ulusalcı, solcu kim varsa öldürttü. Kıyımın boyutları inanılacak üzere değildi; yarım milyondan fazla insan kıyıma uğradı.
Tek örnek vermek istiyorum: 3 milyon üyesi ve 20 milyona yakın seçmeniyle Endonezya Komünist Partisi dünyanın üçüncü büyük komünist partisi durumundaydı. Partinin önde gelen tüm isimleri öldürüldü. Meskenleri, işyerleri yakıldı. Cinayetlerin hepsi “kutsal cihat” ismine yapılmıştı.
Peki bu 30 Eylül hareketi neydi? Ardında kimler vardı?
Prof. Dale Scott bu hususta araştırmalar yaptı. Onun bulguları şunlardı: Kaçırılan generaller (sadece Nasution isimli general hariç), Tümgeneral Suharto’nun önünü tıkayabilecek generaller idi. Lider Sukarno’ya yakındılar.
Plan muhakkaktı: Tümgeneral Suharto ordunun hakimiyetini ele geçirip darbe yapması için, önündeki tüm generaller kaçırılarak öldürüldü.
Ayrıca “30 Eylül Hareketi”nin başındaki Albay AbdulLatief, Tümgeneral Suharto’nun yakın arkadaşıydı ve generaller kaçırılmadan bir evvelki akşam Suharto’yla görüştüğü ortaya çıktı.
Başkan Sukarno gerçeği hiçbir vakit öğrenemedi; 30 Eylül Hareketi’ni daima komünist sandı.
Ve 1967’de tüm yetkilerini Tümgeneral Suharto’ya devretmek zorunda kaldı. Konut hapsine alındı. 3 yıl sonra da öldü.
Kazanan ABD ve darbeci General Suharto oldu.
Anlaşılıyor ki; CIA ülkeye ve periyoda uygun darbe planlıyordu. Kimin aklına gelirdi; darbe aksisi altı general kaçırılarak alt rütbedeki darbeci bir generalin önünün açılacağı…
“ENDONEZYA MODELİ”
Tümgeneral Suharto iktidara gelince üniformasını çıkardı.
Yeni periyoda “Yeni Düzen” ismi verildi.
Ulusalcılara, solculara karşı İslam “panzehir” olarak kullanılmaya başlandı. Ülke rejimi hukuktan, eğitime kadar vakit içinde İslamlaştırıldı.
Günlük ömür İslami asıllara nazaran yaşanmaya başlandı. Bunun bir örneği de Malezya’dır.
Sadece Lider Suharto’nun seçtiği partilerin seçimlere girilmesine müsaade verildi.
Dünyanın en fakir ülkelerinden Endonezya’da toplumsal devlet yok edildi; Ahmet Sukarto devrinde kamulaştırılan kurumlar çabucak özelleştirildi. Yabancı sermayenin gelmesi için tüm yasalar değiştirildi.
Sukarno’nın 20 yıllık periyodunda dış borç 2.4 milyar dolardı. Suharto periyodunda borç 50 milyar dolara yükseldi.
1996’da periyodun başbakanı Necmettin Erbakan, Endonezya’ya gitmiş; Jakarta’daki gökdelenlerden etkilenmiş ve Türkiye’nin kalkınması için “Endonezya Modeli”ni ileri sürmüştü.Zaten Endonezya Modeli diye bir model yoktu, bunun ismi neoliberalizm’di.
Ne var ki, bu model Erbakan’ın gezisinden bir sene sonra çöktü.
Ekonomik krizi tetikleyen, şaibeli kredilerle çöküşü hazırlayan onlarca bankaydı. Kriz esnasında ülkeden bir anda 11.6 milyarlık sermaye kaçışı yaşandı.
Ve bu kriz devrinde; 20 Mayıs 2002’de Doğu Timor bağımsızlığını ilan etti.
Sorun bitmedi.
Endonezya’nın değişik bölgelerinde patlak veren etnik, dini ayrımcılığa dayalı şiddet ve terör olayları hiç durmadı.
Bugün Sumatra adasının ucundaki Aceh bölgesinde şeriat devleti kurmak isteyen örgütle hükümet güçleri ortasında çatışmalar sürüyor.
Bir devir CIA’nın desteklediği radikal dinci örgütlerin amacında artık Amerika var!
Suharto’nun gençliği
200 KİŞİYİ ÖLDÜRDÜLER
El Kaide’nin üslerinden kimilerinin Endonezya’da olduğu ileri sürülüyor. Bilindiği üzere Bali’de çoğunluğu turist 200 kişiyi öldürdüler.
Kimine nazaran, Afganistan’ı kaybeden El Düstur militanlarının yeni üssü Endonezya-Ambon’du. Bu nedenle Poso ve Ambon adalarında Müslüman-Hristiyan çatışmasında 1999’dan beri 10 bin kişi hayatını kaybetti.
Kimse artık “Endonezya Modeli”nden bahsetmiyor.
Bugün başşehir Jakarta’nın bir yanında gökdelenler öbür yanında ise “kampung” ismi verilen derme çatma, sıhhatsiz sayısız gecekondu mahallesi var.
Endonezya’da fakirler ile zenginler ortasındaki ara her geçen yıl artarak sürüyor. O denli ki, bugün beş bireyden dördü günlük 1 doların çok az üstü yahut altında çalışıyor.
Başa dönüp Amin Maalouf’u bir sefer daha okuyunuz lütfen.
Okuyunuz ki, Türkiye’nin nereye sürüklendiğini görünüz…
