Özkök 20 yıl önce o masada yaşananları yazdı: Yapılan şakaya şaşıracaksınız

Bundan tam 20 yıl evvel, 2005 yılının 10 Ağustos günü…
Bugün “Eski Türkiye” denilen bu ülkede farklı bir sohbet toplantısı yapıldı.
Masanın bir başında devrin Başbakanı Tayyip Erdoğan oturuyor…
Toplantıya katılanlar ortasında müellif Adalet Ağaoğlu, Gencay Gürsoy, Ahmet Hakan, Nuray Mert, Ali Bayramoğlu, Oral Çalışlar, Mustafa Karaalioğlu üzere muharrir ve gazeteciler var.

MASANIN BİR UCUNDA BAŞBAKAN BAKIN ÖTEKİ UCUNDA KİM OTURUYOR

Türkiye’nin 150 aydını “PKK’ya silah bırakma çağrısı” yapmıştı.
Bunun üzerine ortalarından 12 kişi seçilmiş ve Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’la görüşüyor.
O gün çekilen fotoğraflara baktığımda, masanın bir ucunda oturan bir öbür insanı daha fark ettim.
Şimdi sıkı durun.
Osman Kavala’ydı o kişi…
PKK’ya silah bırak daveti yapan 150 aydın ortasında o da vardı ve Erdoğan’la görüşmek üzere seçilen 12 aydından biri oydu.

ÖCALAN’A MECLİSİN YOLLARI KAVALA’YA HAPİSHANE MALTALARI

Kadere bakın.
Şimdi PKK silah bırakır, Abdullah Öcalan “Kurucu önder” payesine yükseltilip, neredeyse ona af konusunun tartışıldığı bir günde, Osman Kavala mahpusta.
O karedekilerden Adalet Hanım artık ortamızda değil.
Ancak geriye bu fotoğraf kaldı.

ADALET HANIMIN MASAYA GETİRDİĞİ ŞİİR NEYDİ

O gün o masada enteresan bir şey konuşuldu.
Konuşulan şey, Fatih Altaylı’nın geçen gün Silivri’den patlattığı “Devlet Bahçeli’nin Öcalan’a gönderdiği şiir” haberi ile yakın ilgisi var.
O toplantıda Adalet Ağaoğlu yanında bir şiir getirmişti…
O şiirin ismi “Memleket İsterim’di…”
Yani 20 yıl sonra Devlet Bey’in İmralı’da bulunan Abdullah Öcalan’a gönderdiği Cahit Sıtkı Tarancı’nın şiiri.

ADALET HANIMIN ÖNERİSİ ERDOĞAN’IN YAPTIĞI ŞAKA

O gün Adalet Ağaoğlu, Başbakan Erdoğan’a şunu söylemiş:
“Bu şiiri Diyarbakır’da okusanız ne hoş olur…”
Erdoğan da Adalet Hanım’ın isteğine şu karşılığı vermiş:
“Okurum olağan.”
Ve gerisinden şu espriyi patlatmış:
“Nasılsa şiir okudum diye beni yeniden mahpusa atacak değiller ya…”
Birlikte gülmüşler…

ERDOĞAN ADALET HANIMIN İSTEĞİNİ DİYARBAKIR’DA YERİNE GETİRMİŞ

11 Ağustos günü Hürriyet’te bunun haberi de çıkmış.
Tamamen unutmuşum.
Oysa o gün Hürriyet’in genel yayın direktörüydüm.
Erdoğan bu şiiri Diyarbakır’da okumuş mu diye merak ettim.
İki kaynakta Adalet Hanım’ın isteğini yerine getirdiğini, Diyarbakır’da bu şiiri okuduğu haberi vardı.
Biri Bianet, öteki “Amida” isimli bir mahallî haber portalı.
Evet bu anlattığım hoş olay bundan 20 yıl evvel yaşandı.

GERİYE DÖNÜP KENDİMİ O MASADA DÜŞÜNDÜM

Dün uzun uzun bu fotoğrafa baktım.
Çok hüzünlendim.
Düşünebiliyor musunuz, masanın bir ucunda, şiir okuduğu için 3.5 ay mahpus yatmış bir başbakan oturuyor.
Öteki ucunda ise o günden 12 yıl sonra, masadaki başbakanın Cumhurbaşkanlığı koltuğunda oturduğu sırada mahpusa girecek Osman Kavala var.

BİRİ 3.5 AY YATMIŞ ÖTEKİ 7 YILDIR YATIYOR

Biri, şiir okuduğu için mahpusa girmiş.
Öteki bir şova katıldığı için mahpusa girecek.
Ve ortada şu farkla.
Erdoğan, özel bir hapishanede 3.5 ay yatıp çıkmış.
Osman Kavala 7 yıldır mahpusta.
Aradan yalnızca 12 yıl geçmiş…
Ve o masanın hoş havasından hiçbir şey kalmamış.

O KARENİN ÇEKİLDİĞİ GÜN TÜRKİYE NASIL BİR YERDİ

O gün 10 Ağustos 2005’di…
Bir çarşamba günüydü.
AKP Genel Başkanı Tayyip Erdoğan henüz 2 yıldır o koltukta oturuyordu.
“Muhtar seçilme hakkını” bile kaybettiği günlerde, dönemin muhalefet Partisi CHP yardımına koşmuş.
Anayasa değiştirilerek el birliği ile Erdoğan’ın Siirt’ten milletvekili seçilmesi, başbakanlık koltuğuna oturması sağlanmıştı.

“BEN ULUSAL GÖRÜŞ GÖMLEĞİNİ ÇIKARDIM” DİYEN BİR BAŞBAKAN

“Fair Play’in”, “Demokratik centilmenliğin”, “Siyasi mertliğin” altın yıllarıydı.
Bir parti rakibini kapatmaya değil, o partinin yolu mahpusla kesilmek istenmiş başkanını Parlamentoya sokmaya çalışıyordu.
Demokrasi anlayışı “Çoğulculuk” temeli üzerinde oturuyor.
“Çoğunlukçuluk” virüsü Parlamento kapısından adımını atamıyordu.

HALK BENİ SEÇTİ, BEN ULUSAL İRADEYİM” DEVRİ AÇILMAMIŞ

Anayasal kurumlar yerli yerindeydi. Anayasa’ya uymamak en ağır demokrasi suçlarındandı.
Otoriterlik sözü, şimdi liderlik lügatına girmemişti.
Türkiye, Avrupa Birliği ile tam üyelik müzakerelerine başlamıştı.
Tarih 10 Ağustos 2005’di…
Ve o gün hala “Eski Türkiye’ydi…”

ÜÇLÜ KOALİSYONUN 2 YILDA BİTİRDİĞİ EKONOMİK KRİZİ, “GÜÇLÜ BAŞKANLIK” 8 YILDA NİÇİN ÇÖZEMEDİ

Şiir birebir şiir…
20 yıl evvel bir bayan müellifimiz Başbakanın masasının üzerine koymuş.
20 yıl sonra Devlet Bahçeli birebir şiiri Abdullah Öcalan’ın masasına koyuyor.
Bir şiirden ötekine 20 yıl…
Ve artık yeniden büyük bir ekonomik krizle boğuşuyoruz.
Hayat pahalılığının Orta sınıfları bile perişan ettiği günlerde, başımızdaki şu soru giderek büyüyor:
O gün üçlü koalisyonla 2 yılda aşıp, liramızdan 6 sıfır atabilecek bir ekonomik istikrara varabilmişken;
Bugün “Güçlendirilmiş Cumhurbaşkanı” ve tek parti, tek adam rejimi ile neredeyse 8 yıldan beri bu ekonomik krizi niçin aşamıyoruz…

NEYDİ O “ESKİ TÜRKİYE” İLE BUGÜNÜN “YENİ TÜRKİYESİ” ORTASINDAKİ FARK

Neydi fark?
Şuydu;
O gün bu ülkede niyet ve söz özgürlüğü vardı.
Medya çeşitliliği vardı.
Aydınlar, siyasetçiler, gazeteciler mahpusa atılmıyordu, gazete sahipleri sürgünlere gitmek zorunda kalmıyordu.

KAYYIMLIK İCAT OLMAMIŞ MERTLİK BOZULMAMIŞTI

Seçilmiş belediye liderleri konutlarından alınıp götürülmüyor, yerlerine iktidar partisinin kayyımları oturtulmuyordu.
İyi makûs çalışan; periyodun seçilmiş İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Erdoğan’ı, bugün bir öbür seçilmiş büyükşehir belediye Başkanı İmamoğlu’na yapılandan farklı olarak, tıpkı argümanları kendisini bir gün bile gözaltına almadan, konutuna polis göndermeden, siyasi tesirden bağımsız yargılayıp beraat ettiren, uygun berbat lakin çalışan bir adaleti savcıları, yargıçları ve yargısı vardı.

KÜLLİYE DUVARLARININ GERİSİNDEN ARTIK BU TÜRLÜ ŞAKALAŞMA SESLERİ GELMİYOR

Ve bir de…
O gün muhalif yazarlarla, aydınlarla, gazetecilerle birebir masaya oturabilen, şakalaşabilen, onları dinleyen bir başbakan vardı.
Yüzünü, Orta Doğu’nun sıkıntıları bitmeyen coğrafyasına değil, Avrupa Birliği’ne çevirmiş gülebilen bir önderdi Erdoğan.
O gün o önder, cumhuriyetinin mütevazı ancak estetik Başbakanlık binasında oturuyordu.
Bugün Külliye’nin devasa binalarının içinde, Kafka labirentlerine benzeyen odalarda oturuyor.
Ve o Külliye’nin duvarlarının gerisinden artık o denli hoş şakalaşma sesleri gelmiyor.

BAŞBAKAN ERDOĞAN KRİZİ 2 YILDA BİTİRDİ CUMHURBAŞKANI ERDOĞAN 8 YILDIR BİTİREMİYOR

10 Ağustos 2005 günü, ülkenin aydınları ülkenin Başbakanı ile masaya oturduğunda işte bu türlü bir ülkemiz vardı.
Umarım hem Cumhurbaşkanı hem AKP’nin vicdan sahibi insanları bu hoş fotoğraf karesine bir sefer daha yakından bakarlar.
O günkü ekonomik krizin tahlili için birinci gerçekçi adımları atan, programı hazırlayan ve uygulamaya koyan üçlü koalisyondu, bitiren ise “Güçlendirilmemiş” Başbakan Erdoğan oldu.…

SİZCE BU İKİ ÖNDERDEN HANGİSİ DAHA GÜÇLÜ

Ya bugün…
Bugünkü ekonomik krizi 8 yıldır bitiremeyen ise “Güçlendirilmiş” Cumhurbaşkanı Erdoğan…
Söyleyin sizce halkın en değerli sıkıntılarının tahlili bakımından hangisi daha güçlüydü…
Güçlendirilmemiş lakin şakalaşan Başbakan mı…
Güçlendirilmiş lakin artık hiç gülmeyen Cumhurbaşkanı mı…
Demokratik “Sistem” mi…
Otoriter “Rejim” mi…

Ertuğrul Özkök