Yeni Şafak’tan o imama sert tepki
Yeni Şafak muharriri Taha Kılınç bugünkü köşe yazısında Fransa’da yaşayan imam Hasan Şalgumi’ye reaksiyon gösterdi. Fransa’da burkanın yasaklanmasına takviye veren fakat bayanların erkek tabipler tarafından tedavi edilmemesi gerektiğini söz eden Şalgumi’nin İsrail ile alakasını eleştiren Kılınç şunları yazdı:
“Biz hepimiz İbrahim’in çocuklarıyız. Aramızdaki ahengi yok etmeye çalışan radikallerle çaba ediyoruz. Ziyaretinizle ve bu bahadır hareketinizle, sizler Ortadoğu’da ve dünya çapında, birlikte yaşamayı arzulayan çoğunluğu temsil ediyorsunuz. Musevilerle Müslümanlar ortasındaki tansiyonun yükseldiği şu güç vakitte, siz apayrı formda davranmayı seçtiniz.” İsrail Cumhur-başkanı Yitzhak Herzog, geçtiğimiz pazartesi sabahı Kudüs’teki ofisinde kabul ettiği Avrupalı konuklarına bu cümlelerle övgüler yağdırıyordu.
Herzog’u ziyaret eden heyet Fransa, Belçika, Hollanda, İngiltere ve İtalya’da misyonlu imamlardan oluşuyordu. Başlarında da demeçleriyle sıklıkla İsrail basınında uzunluk gösteren Hasan Şalğûmî vardı. İsrail medyasına nazaran ziyaret, kendisini “bağımsız bir kurum” olarak tanıtan fakat tümüyle İsrail için Avrupa çapında lobicilik faaliyetlerinde bulunan bir kuruluş tarafından organize edilmişti.
2019’da da tekrar kalabalık bir heyetle İsrail’i ziyaret eden Hasan Şalğûmî, o vakit sarf ettiği kimi cümlelerle Musevileri bile şaşırtmıştı: “İsrail ordusu olarak siz bu kuvvetinizle, Arap ülkelerine de ziyan veren şeytanî güçlerin hakkından geleceksiniz. Siz, Ortadoğu’da barışın ve istikrarın vesilesi olacaksınız. Ben buraya gelmeden evvel, Filistinlilerin İsrail tarafından yok edilmeye çalışıldığını ve çok acı çektiklerini sanıyordum. Ancak burada Araplarla Musevilerin özgürce, bir ortada yaşadığını görüp çok şaşırdım. Bildiğim her şey yalanmış. Ülkeme, İsrail hakkında değişik fikirlerle döneceğim.”
1972’de Tunus’ta dünyaya gelen Hasan Şalğûmî, lise çağlarında Suriye ve Pakistan’da eğitim görmüş. Hangi okuldan ne düzeyde diploma aldığı kuşkulu olan Şalğûmî, 1996’da Fransa’ya iltica ederek, şimdi 24 yaşındayken Paris yakınlarında bir caminin imamlığını üstlenmiş. 2009’da “Fransız İmamlar Forumu”nu kuran Şalğûmî, o tarihten beri büsbütün Fransız hükümetinin resmî ajandası çerçevesinde faaliyet gösteriyor.
Müslümanların kâhir ekseriyeti nezdinde rastgele bir meşruiyetinin bulunmadığı aşikâr olmasına karşın, Hasan Şalğûmî’ye Batı basınında gösterilen ilgi gülünç ve düşündürücü. İçinde “hoşgörü”, “birlikte yaşam”, “uyum”, “barış”, “ılımlı İslâm” üzere sözcüklerin çokça geçtiği makalelerde Şalğûmî övgülere boğuluyor. Batı medyasında bu sözlerin kullanıldığı neredeyse hiçbir makalede Müslümanlar hakkında olumlu bir tablo çizilmediği, ehline malumdur. “Hoşgörü”, yanlışa sesini çıkarmamaktır mesela. “Uyum”, baskıya boyun eğmektir. “Ilımlı İslâm” ise, iğdiş edilmiş ve dişi sökülmüş bir Müslümanlıktır.
Gazze’nin şiddetle bombalandığı ve insanların açlıktan mevte mahkûm edildiği bir vakte denk gelen Hasan Şalğûmî ve beraberindeki heyetin son İsrail ziyareti, Ezher Üniversitesi’nin son derece sert ve resmî bir kınama yayınlamasına yol açtı bu kez. Şalğûmî ve arkadaşlarının “dinî ve insanî pahalara ihanet ettiği” belirtilen açıklamada, şu noktaların altı çizildi: “Filistin halkına yönelik olarak soykırım, hücum ve katliamlar devam ederken, böylesi seyahatleri ‘birlikte yaşam’ çeşidinden tabirlerle açıklamak, gerçeği saptırmaktır. Hasan Şalğûmî, hiçbir insanî, dinî ve ahlâkî irtibat kendisini Filistin halkına bağlamıyormuşçasına, kör biçimde hareket etmektedir. Bu bireyler İslâm’ı yahut Müslümanları temsil etmiyor. Tarih, bu cinsten teşebbüsleri asla affetmeyecek ve kara sayfalarına kaydedecektir.” Ezher’in siyasî duruşu da düşünüldüğünde, hayli yürekli bir açıklamaydı doğrusu bu.
Devletler birilerini istihdam ederler, o birileri de bu misyonlara talip olur. Müslümanların içinden birileri devşirilir, hizmete koşulur… Bunu -meşru bulmasam da- anlıyorum. Lakin mesela, Paris’te vazifeli olduğu mescitte Hasan Şalğûmî’nin gerisinde namaz kılmaya devam edenler kimler? Korkarım, ortalarında, sorunun siyasî art planını hiç kaygı etmeyen ve umursamayan sıradan Müslümanlar da var. Halbuki bu çeşit karikatür şahsiyetlere verilecek en sağlam ceza, onları yapayalnız bırakmaktır. “İmam” muamelesi yapılmasa, kendilerini “imam” olarak görmeyeceklerdir çünkü. Lakin temel sorunumuz, kuklaların prestijlerini bir türlü yitirmemeleri”
