‘Ümmet’ tartışmasına Murat Ülker de girdi

CHP Genel Başkanı Özgür Özel, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın konuşmasını eleştirerek, “Çıkmış, Kürt, Türk, Arap… Çatıda vatandaşlık şuuru değil, ümmet şuuru olacak. Sünni Müslümanlık üzerinden yeni bir ittifak kuracak ve aklı sıra bunun üzerinden yeni bir ittifakla yürüyecek. Cumhuriyet Halk Partisi olarak durmamız gereken yerde dururuz ancak Türkiye’ye bir ümmetçilik üzerinden, mezhepçilik üzerinden, din siyaseti üzerinden bu coğrafyada sana hesap yaptırmayız” tabirlerini kullandı.

Bu kelamlara cevap veren Cumhurbaşkanı Erdoğan ise, “Ümmetin birliğini savunmak ne vakitten beri cürüm oldu. Alışılmış bunlar ümmet şuuru nedir bilmezler. Bir duvarın tuğlaları üzere birbirimize kenetlenmemizin neresi yanlış be gafiller. Milletin inancından ve kıymetlerinden bu kadar mı kopuksunuz. Ne yapacaksınız, batılı patronlarınızın kılıcını kuşanıp Türkler Kürtler Araplar ortasında fitne mi yayacaksın, nefreti mi yayacaksın, arbedeyi mı büyüteceksin. Allah bunlara akıl izan ve basiret versin. Bizi ümmetçilik yapmakla suçlayanlara şunu söylüyorum, ekranları başında biz izleyen milletime de sesleniyorum, biz Türk milletindeniz” dedi.

Bu tartışmanın siyasetteki yankıları sürerken köşe muharrirleri da bahisle ilgili niyetlerini lisana getiriyor.

Tartışmaya Murat Ülker de katkı sundu.

Sosyal medya hesabı Lınkedin üzerinden Diriliş Postası müellifi İsrafil Kuralay’ın “Ümmet olmak” başlıklı yazısını paylaşan Murat Ülker, babası ve dayısından örnekler vererek yazının okunmasını istedi.

Murat Ülker şunları kaydetti:

“İŞİN ASLI NEYMİŞ?

Hatırlar mısınız bilmem, 1960 öncesi Vatan Cephesi kurulmuştu. Merhum babacığım da üye olması için davet edilmişti. Toplantılarına gitmiş, meskene döndüğünde bana dedi ki: “Toplantıya gittim herkes istekli konuşuyor, lakin problemin özüne inen yok, bir mana veremedim”. Babam vatan cephesine üye olmadı. 27 Mayıs 1960’da bildiğiniz ihtilal oldu. Tüm Vatan Cephesi üyeleri tutuklandı. Ramak kalmıştı…

1963 yılında yurt sathında kurulan Türkiye Komünizmle Uğraş Derneklerine merhum büyük dayım üye olmuştu. Vargücüyle çalışırdı. Malum sağ sol çatışması Türkiye’yi 77 vatandaşımızın öldüğü Kanlı Pazar’a, oradan da 1980’e getirdi. Ramak kalmıştı…

Süleyman Demirel’in ön ayak olmasıyla Taksim Cami Yaptırma Derneği kurulmuştu. Babam derneğin lideriydi ve şevkle çaılşıyordu. Cami yapmak üzere tek tahlilin birebir Sheraton otelinin yapılışında olduğu üzere Taksim Gezisi parkından bir parsel yer talep etmişlerdi. Dönemin Ak Parti kurmaylarından Saadettin Bilgiç: ”Taksim’deki apartmanların dairelerini birer satın alıp yıkın yerine cami yapın” deyince…

Şimdi ise tıpkı aymazlıkla mı yoksa…

Neyse ekteki yazıyı okuyarak işin aslına siz karar verin derim.”

Murat Ülker’in okunmasını isteyerek “Karar verin” dediği İsrafil Kuralay’ın hususla ilgili yazısı ise şöyle:

Yarım yüzyıldır memleketi kasıp kavuran eşkıyalığın bitmeye başlaması, kalplerinde fitne olanları huzursuz etmiş görünüyor. “Acaba nasıl yaparız da başlayacak olan huzur iklimini bozarız” diye bin bir çeşit entrika içine giriyorlar. Bu eşkıya fitnesinin ortaya çıkmasının en büyük sebeplerinden birisi, bizi biz yapan ortak bedellerin yok edilmesidir. Pekala, bizi biz yapan bedeller nelerdir? Tarih, din, millet, devlet ve lisan üzere bedellerin yanı sıra “İnsan” olmak ortak paydası keyfe ıstıraptır. Kalbi eğri olanlar evvel milletin bedellerini aşağılayarak onları katmanlara ayırdılar. İlerici, gerici, sağcı, solcu ve gibisi ne kadar zehirli fikir varsa topluma zerk ettiler. Toplumu uydurma ideolojilerin kirli fikirleriyle köylü, ağa, personel ve işveren üzere birbirleriyle çatışması için sınıflara ayırdılar.

Bütün bu ayrılıklara Irkçılığı” da eklediler. Farklılıklarını zenginlik olarak görüp yüzyıllardır bir ortada yaşayan insanların kalbine “Acaba” fitnesini düşürdüler. Bütün bu zokaları “Bilim” ismine “Çağdaşlık” ismine yutturdular. Bize “Uygarlık” getirenler, kendi bedellerini medeniyetlerinin bedelleri yapıp sonra bize dayattılar. Kendileri ümmet olmak için haçlı seferleri düzenlediler, AB üzere birlikler oluşturdular. Irak ve Afganistan üzere ülkelere savaş ilan ederken Haçlı seferine çıktıklarını ilan ettiler. Türklere “Araplar sizi arttan vurdu”, Araplara “Türkler sizi sattı” dediler. Kürtlere “Bölünün daha uygun yaşarsınız” diyerek çocukları dağlara çıkardılar.

Yabani fikirlerle beslenen “Aydınlarımız” en evvel sapanlarımız oldu. Topluma yabancılaştıkları üzere bizi biz yapan, bir ortada yaşamamıza vesile kavramlara suikast düzenlediler. Milletin, ümmetin, hukukun tariflerini değiştirdiler. Manevi kıymetlerimizin içini boşaltarak onları alay ve aşağılanmanın aracı yaptılar. Memleketin gerçek sahiplerini öz yurdunda garip hale getirdiler. Bunlar, içeride gözü dönmüşlerin yapacağı işler değildi, kapasitelerinin buna yeteceğini sanmıyorum. İthal fikirler ve dünyaya hükümran olan habis Batı’nın emperyal dayatmaları maalesef yerli taraftarlar da buldu.

Peki, sonunda ne oldu? Bu kadar fitnenin sonunda bir sürü musibet başımıza geldi. Binlerce gencimiz sağcılık-solculuk uğruna canından oldu. Baba-oğul, ana-kız birbirine düşman oldu. Köyler, mahalleler mezhep, ırk ve ideolojik yaklaşımlarla ayrıştı. İşte bu iklimde maneviyatı zayıflamış emperyalistlere yem olmaya hazır bir kitle ortaya çıktı. Komünizm, sosyalizm martavalının peşine takılarak ırkçılık bölücülük yapmaya başladılar. Komünizmi getirip herkesi eşit yapmak için kapitalistlerin uşağı oldular. Ümmetin en dindar insanları Kürtleri dinsizlik cenderesine sokup binlerce Müslümanı katletmesine sebep oldular. Ümmetin çocuklarını dağlarda heder ettiler. İnşallah bu fırsat aklımızı başımıza getirir. Ümmet olur, kardeş olur, bir olur, iri olur ve canlı oluruz.

Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan, Terörsüz Türkiye konusunda açıklamalar yaparken Türk, Kürt ve Arap’ın birlik-beraberlik içinde olduğu yıllarda huzur ikliminin yaşandığını anlattı. Hakikaten o denli oldu. Bu topraklar, bu coğrafya en az 500 yıl buna şahitlik yaptı. Yöneticilerimizi aidiyetle çağırmaktan korkmadık. Arap, Kürt, Çerkez, Gürcü, Arnavut, Boşnak ve Abaza sıfatlı paşalarımız, valilerimiz oldu, biz bundan hiç gocunmadık. Zira biliyorduk ki biz bir ümmetin mensubuyuz ve orada bir ayrımcılık olmaz. Bu ümmet şuuru bizi bir tarağın dişlileri üzere eşit ve kardeş yaptı.

Ey ümmetin çocukları; haydi yeni bir Euzü-Besmele çekerek yola çıkın, bakın Mevla önünüze ne hoş kapılar açacak.”