Sabah’tan Economist’e teşhis: İtibar suikastçısı
Sabah müellifi Okan Müderrisoğlu, The Economist mecmuasını gaye alan bir yazı kaleme aldı. Yazıda,
derginin Cumhurbaşkanı Erdoğan’a yönelik tenkitlerini sert bir lisanla reddeden Müderrisoğlu, prestij suikastı düzenlediklerini, Türkiye’ye yönelik algı operasyonu yaptıklarını ve iç siyasete müdahale etmeye çalıştıklarını öne sürdü. TÜSİAD’ın son açıklamasının da bu çizgiyle örtüştüğünü argüman eden Müderrisoğlu mecmua ve derneğin, Türkiye aykırısı “müttefik” bir yapı olduğunu kaydetti. O köşe yazısı şu halde;
Bu, “Hak ile batılın mücadelesi!” Ve “Huylu huyundan vazgeçmez” atasözünün mutlak karşılığı. Neden? Zira “Mikser” üzere hareket ediyor, ortalığı karıştırmaya çalışıyor, kesintisiz algı operasyonu yapıyor, özellikle Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’a prestij suikasti düzenlemekten vazgeçmiyor. “Türkiye” deyince akıllarına bir isim, bir de özel olarak ürettikleri o karanlık kavram geliyor… “Tayyip Erdoğan” ve “Diktatör/lük!”
Bakınız, resmi ismi “The Economist” olan Londra merkezli bu yayın organı, “The Economixer” yahut “The Ekonomix” (Karıştırıcı/Karışık) tarifini ziyadesiyle hak ediyor. Birinci bakışta İngiltere merkezli görünse de özünde İstanbul’daki elemanlarına (!) sipariş ettikleri “no name” (isimsiz) yayınladıkları patolojik makaleler üzerinden açık çarpıtmalar, birden fazla kere yanlışlar, yer yer palavralarla ilerliyorlar. Tek taraflı değerlendirmelere yük verip Türkiye, Erdoğan ve AK Parti muhaliflerini, hatta düşmanlarını referans alıyorlar.
Önce bir fotoğraf çiziyorlar, sonra Türkiye aparatları ile içini doldurup bir hoş boyuyorlar. Kesinlikle vakit ayarlı faaliyetler yürütüyor, iç müttefiklerini tahkim edecek özel evraklarla onları destekliyorlar. “Medya ve tabir özgürlüğünü” istismar örneği sergiliyor, en küçük reaksiyon ve karşı tenkitte ortalığı ayağa kaldırıyorlar. Sonra, “Bakın demiştik. Türkiye diktatörlüğe kayıyor. Demokrasisi geriye gidiyor” diye kendi kendini doğrulayan kehanetlere (!) imza atıyorlar.
The Economist’in son sayısı yeniden “operasyonel yayın” olarak dikkati çekti. Aslında “Bunu daima yapıyorlar ve belirli ki yapmaya da devam edecekler!” Türkiye ne vakit kritik bir siyasal kavşağa girse, sahneye çıkıyorlar. Türkiye ne vakit bölgesel ve global gündemde yer tutsa, rahatsız oluyorlar. Türkiye’nin yıldızının parladığı anlar ve alanlar bu organize yapının uykularını kaçırıyor. Huzursuzlukları arttıkça başlıyorlar taciz atışına! Fakat ne atış! Ne kadar uydurulmuş argüman varsa dört elle sarılıyorlar. Türk hukuk sistemini, yargı mensuplarını maksat alıyor yahut Kürt kökenli siyasetçileri şahsi emelleri için mezeye dönüştürmekten çekinmiyorlar.
“Dı Ekonomist’in” (The Economist) 13 Şubat 2025 tarihli nüshası, beyaz sayfaları kirleten satırlarla doldurulmuştu. “Türkiye’de yeni bir baskı ortamı giderek sertleşiyor/muş!” Ne imiş? “Erdoğan, sanatkarları ve gazetecileri sindirmeye çalışıyor, böylelikle kimsenin İmamoğlu’nu desteklemeye yürek etmemesini umuyormuş!” “Kürt partisinden demokratik yollarla seçilen belediye liderleri kararname ile misyondan alınıyormuş!” Pekala, işin art planı ve gerçekleri var mı o yazıda? Yok alışılmış…
Bakınız… Dı Ekonomist’teki sipariş yazının içeriği ile TÜSİAD Genel Heyeti’nde sarf edilen kelamların birbiri ile örtüşmesi sürpriz değil. Birileri “Tesadüf olabilir” dese de burada odak noktası “zihniyettir!” Biri (The Economist) Londra’da konuşlu olsa da İstanbul ofisinden paket yazı istemiştir. Öbürü de (TÜSİAD) “Kendince tüm tuşlara basarak, Ankara’ya vakitlice ayar vermeye soyunmuştur!” Bu tıp yapılar “ruh ikizidir!” Birbirini tamamlar, birebir hedef ve gaye doğrultusunda hareket eder. Birinin, “Yerli ve ulusal hassasiyeti yoktur, olması da beklenemez!” Oburunun yerli ve ulusaldan anladığı ise bizimle ortak bir paydada buluşmaz.
İnce detayları ihmal etmeyenler, TÜSİAD’ın kullandığı lisanın nasıl üst perdeden dikte ettiğini fark etmiştir. “Şöyle olmasa daha uygun olurdu” yahut “Hükümetle görüşerek samimi beklenti, dilek ve tenkitlerimizi ortaya koyacağız” usulü bir üslup seçilmemesi başlı başına arka niyetin sözüdür. Bir öteki anlatımla, TÜSİAD cari uygulamalardan yahut gidişattan rahatsız olduğunu beyan eder üzere yaparak esasen “Bu Hükümet ve Cumhurbaşkanından rahatsızız ve istemiyoruz” demiştir. Buna da siyaset biliminde “Baskı kümesi talebi” denmez, “Bal üzere siyasal mühendislik” denir! Nedenlerini, tekrar Dı Ekonomist’in karanlık sicili üzerinden yansıtalım…
İnsan haklarının ayaklar altına alındığı pek çok yerde gıkını çıkarmayan, günümüzün soykırımını teğet geçen, Siyonizm’in kanatları altına saklanarak Türkiye’ye güya demokrasi dersi vermeye kalkışan (!) yabancıların ve içerideki işbirlikçilerinin son devirdeki yayınlarından birkaç örneği hatırlatmak pek çok şeyi anlatmaya yetiyor da artıyor bile!
İnsan haklarının ayaklar altına alındığı pek çok yerde gıkını çıkarmayan, günümüzün soykırımını teğet geçen, Siyonizm’in kanatları altına saklanarak Türkiye’ye güya demokrasi dersi vermeye kalkışan (!) yabancıların ve içerideki işbirlikçilerinin son devirdeki yayınlarından birkaç örneği hatırlatmak pek çok şeyi anlatmaya yetiyor da artıyor bile!
2023’teki seçimler öncesi: Mecmua kapağında “2023’ün en değerli seçimi” tespitiyle birlikte, “Erdoğan gitmeli”, “Demokrasiyi kurtarın” ve “Oy verin!” davetine (!) yer verildi.
Mayıs 2023 cumhurbaşkanlığı seçiminde: The Economist’in başyazısında, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın seçimi kaybetmesinin “Tüm dünyada demokratlara umut vereceği, diktatörlerin seçimle gidebileceğini göstereceği” öne sürüldü!
Muhtelif tarihlerde: The Economist özel sayı yayınladı. “Türkiye’nin yaklaşan diktatörlüğü: Erdoğan’ın İmparatorluğu üzerine özel bir rapor” başlığı kullanıldı. Tıpkı biçimde, “Modern demokrasi yıkılıyor, Erdoğan demir yumrukla tahta oturuyor” bildirisini içeren illüstrasyon da mecmuada yer buldu.
